Συνέντευξη με τον συγγραφέα Δημήτρη Κολιδάκη

  Επιμέλεια: Μαίρη Κάντα

Σήμερα θα φιλοξενήσουμε μία συνέντευξη που μου παραχώρησε με πολύ ευγένεια ο  Δημήτρης Κολιδάκης.Ο Δημήτρης Κολιδάκης γεννήθηκε στην Αθήνα με καταβολές από την Σμύρνη της Μικράς Ασίας. Έχει σπουδάσει Nαυπηγική και Διοίκηση Επιχειρήσεων και εργάζεται σε τομείς Εκπαίδευσης και Ανάπτυξης του Ανθρώπινου Δυναμικού. Είναι εγγεγραμμένος στο Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης Συνεχιζόμενης Επαγγελματικής Κατάρτισης, ενώ για πολλά χρόνια είναι εισηγητής σεμιναρίων συνεργαζόμενος με σημαντικά Εκπαιδευτικά Κέντρα.Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Άπαρσις" το πρώτο του λογοτεχνικό βιβλίο "Η λάμψη μίας αλλιώτικης ζωής" εισάγοντας ένα νέο όρο, την "Οικογενειακή Λογοτεχνία". Το ύφος γραφής του είναι λιτό και απέριττο δημιουργώντας ένα καθημερινό περιβάλλον. Περιγραφικός και γλωσσοπλάστης αφήνει τα συναισθήματα να κυριαρχήσουν και να έχουν αυτά τον πρώτο λόγο πριν και μετά από κάθε σημείο στίξης.

1. Εργάζεστε σε τομείς εκπαίδευσης και ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού και είσαστε επί σειρά ετών εισηγητής σεμιναρίων. Ωστόσο πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Άπαρσις" το πρώτο σας βιβλίο "Η λάμψη μίας αλλιώτικης ζωής". Πώς προέκυψε η συγγραφή; Ήταν κάτι που το είχατε καιρό στο μυαλό ή προέκυψε ξαφνικά;
Δ.Κ. Η συγγραφή με την κύρια απασχόληση δεν είναι ασύνδετες. Απεναντίας, η επαφή με τον «άνθρωπο» ως Διοικητικό Στέλεχος καθώς και η ενασχόληση με την επιμόρφωση στα πλαίσια διδαχής σεμιναρίων ολοκληρώνεται με την εξωτερίκευση των συναισθημάτων και την αποτύπωση των όποιων προβληματισμών που έχουν να κάνουν με την υπόσταση «άνθρωπος», στο χαρτί. Το φιλτράρισμα της συγγραφικής διαδικασίας από την ψυχή και από την καρδιά προδίδεται από την συγκινησιακή σχέση λέξεων και αναγνώστη. Απόσταγμα και συνέπεια λοιπόν, η συγγραφή, της κύριας απασχόλησης μου.

2. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για το βιβλίο σας, σε περίπτωση που κάποιοι δεν το έχουν διαβάσει, να το γνωρίσουν καλύτερα;
Δ.Κ.: Η «λάμψη μια αλλιώτικης ζωής» είναι ένα κράμα λέξεων και εικόνων που απεικονίζουν όχι μια «αλλιώτικη ζωή» αλλά την ίδια τη ζωή μας, τους ίδιους τους πόθους μας και αυτές τις προσδοκίες μας για το συναισθηματικό παρόν και μέλλον των παιδιών… των παιδιών μας. Στιγμιότυπα «ζωτικών κύκλων» όπως του Δημοτικού, του Λυκείου ακόμη και των πρώτων ακαδημαϊκών βημάτων, διοχετεύουν μηνύματα θετικά όχι προς τα παιδιά, αλλά προς τους ίδιους τους γονείς, προς τους μεγάλους. Παρ’ όλο που είναι μυθιστόρημα το βιβλίο αυτό έχει να θυμίσει στον αναγνώστη κάποιο περιστατικό, κάποια στιγμή από την ίδια την παιδική ή την εφηβική ζωή του. Για το λόγο τούτο δεν απευθύνεται μόνο σε νέους αλλά και σε ηλικίες μεγαλύτερες ή …πολύ μεγαλύτερες αφού το αγιόκλημα και ο βασιλικός αφήνουν έντονα τα «ίχνη» τους να πλανιόνται στην ατμόσφαιρα.

3. Με την "Λάμψη μίας αλλιώτικης ζωής" εισάγετε ένα νέο όρο, την "Οικογενειακή Λογοτεχνία". Μπορείτε να μας περιγράψετε λίγο το νέο αυτό όρο;
Δ.Κ.: Σκοπός της Οικογενειακής Λογοτεχνίας δεν είναι η κατανάλωση χρόνου –πάντα συγγραφικά- περιγραφών ειδυλλιακών τοπίων και μελό διαλόγων αλλά η έκφραση μηνυμάτων, απόψεων και σκέψεων των ηρώων, του περιβάλλοντός των αλλά και του ίδιου του συγγραφέα. Η λεπτομερειακή περιγραφή του τόπου που διαδραματίζεται η πλοκή καθώς και οι αντιδράσεις των ηρώων κρίνονται απαραίτητες για να ταυτιστεί ο αναγνώστης με τον αντίστοιχο ήρωα που νομίζει ότι τον εκφράζει. Συνεπώς η «Οικογενειακή Λογοτεχνία» χαρακτηρίζεται από μια τριμερή πλοκή με ξεκάθαρες σκέψεις όλων των παραγόντων της συγγραφής. Ίσως ακόμα αυτών των γραφικών (εξώφυλλο, οπισθόφυλλο, εσωτερικές εικόνες). Η «Οικογενειακή Λογοτεχνία» για άλλους παραφράζεται –και ίσως σωστά- ως... «Τολμηρή Λογοτεχνία» αφού ο συγγραφέας εκφράζει ανοιχτά σκέψη και γνώμη. Είναι αλήθεια ότι ψάχνοντας κάποιος ανακαλύπτει πως όλο το έργο βαδίζει πάνω στα χνάρια των κλασικών συγγραφέων και των τοπικών κοινωνιών, εκφράζοντας μια πραγματική εικόνα σε σωστό χρόνο. Διακρίνοντας μια εκφραστική καθημερινότητα στις λέξεις και μια συνεχή παρεμβολή από τον συγγραφέα ή από το περιβάλλον των κεντρικών προσώπων –ίσως κάποια στιγμή το περιβάλλον καθίσταται και αυτό κεντρικός άξονας κεφαλαίων- η γραφή χαρακτηρίζεται άμεση.

4. Διάφορες κριτικές αναφέρουν πως βαδίζετε στα χνάρια των κλασσικών συγγραφέων, ενώ πολλοί σας αποκαλούν "νέο Παπαδιαμάντη". Σας βρίσκει σύμφωνο η άποψη αυτή;
Δ.Κ: Το συμπέρασμα βγήκε από την υφή της γραφής καθώς και από την παραπομπή σε μια εποχή κάπως παρελθοντική. Ασφαλώς ο σεβασμός απέναντι στους κλασσικούς συγγραφείς –και σίγουρα εννοείτε του αιώνα μας-, όπως του Καρκαβίτσα, του Βιζυηνού, του Χριστοβασίλη και ασφαλώς του Παπαδιαμάντη είναι αμέριστος και η δική τους γραφή και τα οράματα αποτελούν ένα φάρο που διοχετεύει «φωτισμένες» λέξεις και εικόνες πλημμυρισμένες με συναισθήματα ανέγγιχτα. Θα έλεγα λοιπόν, ότι απέχω «μακράν» τέτοιων συγκρίσεων.

5. Το χωριό και ιδιαιτέρως το σχολείο συνιστούν το σημείο αναφοράς των ηρώων του βιβλίου, καθώς και την αφετηρία της μετέπειτα πορείας τους. Δίνετε επίσης ιδιαίτερη βαρύτητα στο ρόλο του δασκάλου. Μήπως αυτός ήταν ο βασικός σας στόχος;
Δ.Κ: Απεναντίας, το σχολείο, ο δάσκαλος, τα παιδιά και οι γονείς αποτελούν τα «υλικά» για το κτίσιμο του βιβλίου, για την χάραξη της διαδρομής και η οποία έχει αφετηρία (σχολείο), στάσεις (σκανταλιές και παιχνιδίσματα), όχημα με οδηγό (δάσκαλο, γονείς, εργοδότες) και τερματισμό (αίσθημα, επαγγελματική αποκατάσταση, κλείσιμο κύκλου ζωής).

6. Στο 5ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος πήρατε Τιμητική Διάκριση για το διήγημα. Ποιό ήταν το κίνητρο της συμμετοχής σας;
Δ.Κ: Διήγημα ίσον χρονογράφημα, για μένα. Ανοίγεις και κλείνεις μια ολόκληρη ιστορία σε τρεις-τέσσερεις σελίδες. Πραγματικά είναι μια πρόκληση η συμμετοχή σε μια τέτοιου είδους άμιλλα. Συναρπάζει και προδίδει συγχρόνως τις ικανότητές στη συγγραφή σε ένα δύσκολο είδος όπως είναι το διήγημα.

7. Την σημερινή εποχή διαβάζουν οι Έλληνες και ιδιαίτερα οι νέοι; Τι πιστεύετε;
Δ.Κ: Οι Έλληνες, πάντα διαβάζανε και διαβάζουν. Παλιά περισσότερο, στην εποχή μας σίγουρα πτωτικός ο ρυθμός. Εξαρτάται ο τρόπος σερβιρίσματος του αναγνώσματος που μοιραία ακολουθεί τον ρυθμό, την τεχνολογία της ίδιας της ζωής. Internet και Τηλεόραση έχουν εισβάλει στην καθημερινότητά μας, Δεν είναι τυχαίο που λέγεται ότι τα βιβλία διαβάζονται στις διακοπές και ιδιαίτερα σε χρόνους και τόπους που αδυνατεί να παρευρεθεί η τεχνολογία (Ηλιοθεραπεία, καφές κάτω από το πλατάνι, μεσημεριανός ύπνος αν η τηλεόραση ενοχλεί του συνευρισκόμενους να κοιμηθούν). Το άγχος και οι σκέψεις σε προβλήματα καθημερινής επιβίωσης είναι ένα άλλο εμπόδιο για ανάγνωση. Ας ακολουθήσουμε και εμείς οι συγγραφείς τη τεχνολογία, όσο γίνεται, και ας προσπαθήσουμε να διοχετεύσουμε με τον αντίστοιχο τρόπο τις σκέψεις μας και τα μηνύματά μας στους αναγνώστες. Συνεπώς θα έλεγα ότι ενημερώνονται περισσότερο και μικροκλέβουν χρόνο για να διαβάσουν. Με τις «μικροκλοπές» όμως, δεν ζει κάποιος. Ας αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο σε διάβασμα –αφού δεν αναφερόμαστε σε μελέτη- και θα είναι πιο εύκολο να σκηνοθετήσουμε, μαζί με τις γνώσεις από άλλες πηγές, το αύριο. Μη ξεχνάμε ότι το διάβασμα βγάζει συναίσθημα και η μελέτη Τεχνογνωσία. Ας τα παντρέψουμε μαζί για ένα καταπληκτικό αποτελέσμα!

8. Ελληνική λογοτεχνία, ελληνικά βιβλία. Πιστεύετε πως σήμερα υπάρχουν καλά ελληνικά λογοτεχνικά βιβλία, αξιόλογοι Έλληνες συγγραφείς; Ποια είναι η γνώμη σας;
Δ.Κ: Ασφαλώς. Εάν κάνουμε μία βόλτα σε κάποια έκθεση βιβλίου θα εντυπωσιαστούμε από την πληθώρα των εκδοτικών οίκων και των τίτλων που εκδίδονται. Όλοι αυτοί οι τίτλοι υποκρύπτουν κάποιο συγγραφικό χέρι και οι ίδιοι οι περισσότεροι εκδοτικοί οίκοι διαθέτουν έμπειρο επιστημονικό και λογοτεχνικό προσωπικό που κρίνουν τα υποβαλλόμενα προς έκδοση χειρόγραφα. Τα στατιστικά στοιχεία Πώλησης που έρχονται στο φώς κατά τακτά χρονικά διαστήματα μαρτυρούν ότι στην Ελλάδα έχουμε δοκιμασμένες και καλές «πένες» σε όλα τα είδη του λογοτεχνικού φάσματος. Οι συμμετοχές σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και η βράβευση νέων, ως επί το πλείστον, λογοτεχνών ενισχύουν την άποψη αυτή.

9. Σύγχρονη εποχή, εποχή της τεχνολογίας, εποχή των " e-books".Ποιά είναι η γνώμη σας γι΄αυτή τη νέα τάση των βιβλίων; Πιστεύετε πως τα "e-books" θα αντικαταστήσουν τα απλά βιβλία, καταστρέφοντας έτσι το παραδοσιακό διάβασμα; Όμως είναι και κάτι καινούριο, μήπως το e-book βοηθήσει τους νέους να έρθουν πιο κοντά στο λογοτεχνικό βιβλίο; Αν σας πρότειναν να μπείτε και εσείς σ αυτή την διαδικασία (να μετατρέψετε το βιβλίο σας σε "e-book" ) θα δεχόσασταν;
Δ.Κ: Πρέπει να ακολουθήσουμε όσο γίνεται την εξέλιξη και την τεχνολογία εάν θέλουμε να επικοινωνήσουμε συγγραφικά με τον αναγνώστη. Να πάμε στη δική του πηγή, εκεί που «πίνει» λογοτεχνική γνώση και να αφήσουμε τη δική μας σταγόνα. Όσον αφορά τη διαδικασία των “e-book”, προσωπικά τη θεωρώ απρόσωπη συγκριτικά με την έντυπη αυτού καθ’ αυτού, λογοτεχνία. Η διαδικασία αγοράς ενός βιβλίου ξεκινάει με τη συμμετοχή των περισσοτέρων αισθήσεων. Με την όραση, με την αφή, με την ακόμη και με την όσφρηση. Αυτό είναι κάτι το αναντικατάστατο. Σε άλλη περίπτωση δεν υπάρχει το δικαίωμα της επιλογής από όλες τις αισθήσεις και κατ’ επέκταση πιθανότατα κάποια να μην συνηγορεί. Όπως και να έχει όμως η κλασική προθήκη με γοητεύει αλλά και η εμπορικότητα με τη σημασία της γνωστοποίησης του έργου δεν με αφήνει αδιάφορο. Εν κατακλείδι θα έλεγα ότι θα προσπαθούσα έναν παράλληλο συνδυασμό έκδοσης.

10. Τέλος, ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Ετοιμάζετε κάποιο νέο βιβλίο;
Δ.Κ: Η συγγραφή απαιτεί χρόνο και είναι αλήθεια ότι ο χρόνος στην τόσο «αγχωτική» εποχή μας δεν σου χαρίζεται. Θα προσπαθήσω να τον βρω και ‘γω, ακολουθώντας το ρεύμα… με «μικροκλοπές»! Ήδη το δεύτερο βιβλίο βρίσκεται στην ολοκλήρωσή του. Αναφέρεται ως χρόνος στην τρέχουσα εποχή μας και διακατέχεται από μια ιδιαίτερη «περιρρέουσα ατμόσφαιρα». Η μοναχικότητα, η προσπάθεια της επιβίωσης στον επαγγελματικό χώρο, η αξία της οικογένειας ως στήριγμα και το ανεκπλήρωτο κενό που δημιουργείται από την απώλεια αγαπημένου προσώπου, είναι οι άξονες γύρω από τους οποίους στροβιλίζεται το θέμα. Πιστεύω ότι στις αρχές του επόμενου έτους θα βρίσκεται στα ράφια των βιβλιοπωλείων.



Σας ευχαριστώ πολύ.