Σταυρούλα Δάμπαλη: «Η υποκριτική μου γεμίζει την ψυχή».




Επιμέλεια: Μαίρη Κάντα

Γεννημένη και μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη η ηθοποιός Σταυρούλα Δάμπαλη μιλάει για τα πρώτα της βήματα στο τομέα της υποκριτικής καθώς και για την απόφασή της να σπουδάσει σεναριογραφία λέγοντας πως «είναι απίστευτο συναίσθημα το να γράφεις και να βγάζεις αυτό που έχεις από μέσα σου». Η ίδια επίσης τονίζει πως θαυμάζει τους ανθρώπους που παλεύουν γι’ αυτό που γουστάρουν και δεν εγκαταλείπουν στη όποια δυσκολία.
Απ ότι γνωρίζω σπούδασες πρώτα νηπιαγωγός στο ΑΠΘ. Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς μετά με την υποκριτική; Σπούδασα νηπιαγωγός από επιλογή και όχι γιατί «έτυχε». Ήταν η πρώτη μου επιλογή. Απλά στη πορεία της φοίτησής μου κατάλαβα πως τελικά δεν είμαι πλασμένη για να κάνω αυτό το επάγγελμα για μία ολόκληρη ζωή. Ήθελα περισσότερη δράση. Από τη πρώτη στιγμή που άρχισα να παρακολουθώ θέατρο μου μπήκε μάλλον το μικρόβιο της υποκριτικής και έτσι μόλις μου δόθηκε η ευκαιρία, έγινα μέλος σε μία ερασιτεχνική θεατρική ομάδα και αποφάσισα να πάω και σε σχολή.


Άφησες την Θεσσαλονίκη και ήρθες στη Αθήνα για να σπουδάσεις σεναριογραφία στη “Tabula Rasa”. Πώς προέκυψε; Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν είχα σκεφτεί να γίνω σεναριογράφος. Πάντα μου άρεσε βέβαια να πλάθω ιστορίες στο μυαλό μου αλλά μέχρι εκεί. Ήθελα να γίνω ηθοποιός. Κάποια στιγμή είδα μία ανάρτηση στο facebook του Παναγιώτη Καποδίστρια, τον διευθυντή της σχολής, ότι θα ανοίξει σχολή σεναριογραφίας και μου έκανε «κάτι». Σκέφτηκα «ας πάω, να μάθω να γράφω μπας και παίξω πουθενά γιατί αλλιώς..». Το ξεκίνησα μεταξύ σοβαρού και αστείου. Βέβαια όταν ήρθα εδώ και ξεκίνησα τα μαθήματα συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει εξίσου με την υποκριτική.

Τι είναι το «Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Tabula Rasa”;
Είναι μία 3ετής σχολή, πλήρους φοίτησης που βρίσκεται ήδη στο δεύτερο χρόνο λειτουργίας της και μας διδάσκει τα «μυστικά» της γραφής. Μαθαίνουμε όλα τα είδη, σενάριο, θεατρικό έργο, συγγραφή βιβλίου και παραμυθιού, αρθρογραφία.. Απ όσο ξέρω αυτή η σχολή ήταν ένα προσωπικό όνειρο του Παναγιώτη (σ.σ. Καποδίστρια), το οποίο ευτυχώς για εμάς που φοιτούμε εκεί –είτε παρακολουθώντας τα μαθήματα μέσα στη τάξη, είτε εξ αποστάσεως- έγινε πραγματικότητα και όπως λέει κι ο ίδιος… «βρήκαμε στέγη εμείς οι άστεγοι γραφιάδες»!

Πώς είναι σαν καθηγητής ο κ. Παναγιώτης Καποδίστριας;
Ο Παναγιώτης είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και πολύ δοτικός. Είναι απ τους καθηγητές που θέλει να σε βοηθήσει και ξέρει και πώς να το κάνει. Να σου μάθει ότι ξέρει και να σε βάλει και στο «τριπάκι» του να σκέφτεσαι και εσύ ο ίδιος. Ουσιαστικά διδάσκει δίνοντας την ευκαιρία να ακονίσεις το μυαλό σου και όχι μία «εύκολη» λύση ή μία «μασημένη τροφή».


Τι είναι το Festival Tabula Rasa που διοργανώνεται αυτή την περίοδο;

Είναι ένας διαγωνισμός που διοργανώνει η σχολή και έχει να κάνει με συγγραφή θεατρικού κειμένου. Όπως σου είπα ο Παναγιώτης είναι απ΄αυτούς που δίνει ευκαιρίες κι αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισε να οργανώσει αυτό το φεστιβάλ. Να δώσει την ευκαιρία σε κάποιους ανθρώπους που έχουν θέληση και ταλέντο να παρουσιάσουν τις δουλειές τους.

Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος σου φόβος όταν ήρθες να μείνεις στη Αθήνα;

Γενικά φοβάμαι πολύ το να μείνω μόνη. Να μη έχω δίπλα μου ανθρώπους που αγαπάω και μ’ αγαπάνε. Οπότε αυτός ήταν και ο μεγαλύτερος μου φόβος, αν θα βρω ανθρώπους που να μπορώ να τους εμπιστευτώ και τους νοιώσω δικούς μου. Ευτυχώς βρήκα.



Σε έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση; Και αν ναι πόσο;

Γιατί ποιον δεν έχει επηρεάσει; Ζούμε σε μία πολύ δύσκολη εποχή και όλοι –άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο- αντιμετωπίζουμε προβλήματα και έχουμε επηρεαστεί. Σημασία όμως έχει να μη μας πιάνει κατάθλιψη και να μη εγκαταλείπουμε τα όπλα. Θα φτιάξουν τα πράγματα, δεν μπορεί! Κάποια στιγμή θα φτιάξουν!

Θα έφευγες στο εξωτερικό για ένα καλύτερο αύριο;

Δεν νομίζω. Την αγαπάω την Ελλάδα και θεωρώ πως δεν θα μπορούσα να ζήσω στο εξωτερικό. Έχουν άλλους ρυθμούς εκεί, είναι μαθημένοι αλλιώς κι εμείς αλλιώς. Τώρα βέβαια κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον αλλά αν ήταν στο δικό μου χέρι νομίζω πως δεν θα έφευγα.

Τι σε εκνευρίζει; Εκνευρίζομαι δύσκολα αλλά έντονα. Είμαι αυτό που λέμε «Αν μου γυρίσει το μάτι, δεν θες να βρεθείς μπροστά μου». Τώρα τι με εκνευρίζει; Ας πούμε, το να κρίνουμε κάποιον χωρίς να τον ξέρουμε. Το να βάζουμε στο ίδιο σακί όλους τους ανθρώπους.

Τι σε πληγώνει;
Η αχαριστία. Νομίζω πως είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να μου κάνει κάποιος. Να κάνω πράγματα για τον άλλον και να μη μου το αναγνωρίσει.



Τι νοσταλγείς;
Τις ωραίες στιγμές που έχω ζήσει στο παρελθόν. Ξέρω πως αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω ίσως και να μη ήταν ακριβώς ίδιες αλλά αν ήταν θα ήθελα να τις ξαναζήσω.


Στις 6 Μαΐου έχουμε εκλογές. Πιστεύεις πως μετά τις εκλογές θα αλλάξει η κατάσταση στη χώρα;

Μεταξύ μας..όχι! Τουλάχιστον όχι από τη μία μέρα στην άλλη. Αλλά η ελπίδα λένε πεθαίνει τελευταία…

Για σένα επιτυχία είναι..
Να καταφέρω να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν και που με κάνουν ευτυχισμένη.



        Περισσότερες πληροφορίες για το «Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής Tabula Rasa” μπορείτε να βρείτε στη σελίδα www.tabula.gr

Σχόλια