Συνέντευξη: Ελίνα Λαγουδάκη
Τρεις άντρες σε μια σκηνή. Ένα αγαπημένο έργο γνωστό σε όλους. Εχθροί εξ αίματος, του Αρκά.
Ένας άντρας με εμπειρία στο χώρο. Δυο νέοι με όρεξη για δουλειά. Τι έχουν να μας πουν αυτοί οι άντρες για την παράσταση του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κρήτης; Τι έχουν να μας πουν για την πορεία και τα σχέδια τους;
ΜΑΝΩΛΗΣ ΣΟΡΜΑΙΝΗΣ
Γεννημένος το 1954, αποφοίτησε από την σχολή του Λ.Τριβιζά το 1981. Έχει λάβει μέρος σε πάνω από 100 θεατρικές παραστάσεις. Έχει παίξει σε πολλές σειρές στην τηλεόραση όπως τις "7 Θανάσιμες Πεθερές", "Δρόμοι της Πόλης", "Αν μ’αγαπάς" κ.α.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κρήτης, σωστά;
Έχω συνεργαστεί 15 φορές, μπορεί και 16, δεν μπορώ να τις μετρήσω. Ήρθα πρώτη φορά το 1985 για τρείς μήνες και κάθισα τελικά δυόμιση χρόνια. Έκανα πολλές παραγωγές. Μετά ξανά ήρθα το 1990, το 2004, κάθισα δυο χρόνια, τώρα. Πολλές φορές…
Ξεχωρίζετε κάποιο από τα έργα αυτά;
Δεν ξεχωρίζω κανένα και τα αγαπάω όλα. Ήταν όλα ξεχωριστά. Ήμουν τυχερός. Γενικά στην καριέρα μου ήμουν τυχερός, στο κομμάτι που αφορά το ρεπερτόριο. Αυτό όμως το έργο, το αγαπάω ιδιαίτερα γιατί εκτός από ηθοποιός ήμουν και σκηνοθέτης.
Πολλοί συνάδερφοι σας έχουν προτίμηση σε ένα μέσο έκφρασης, εσείς προτιμάτε την τηλεόραση ή το θέατρο;
Ίδια είναι η αγάπη. Όταν μπήκα στη τηλεόραση, είχα ήδη 10-15 χρόνια στο θέατρο.Έκανα αρκετή τηλεόραση. Πήρα από αυτήν, επειδή έχει μια άλλη τεχνική, εμπλουτίζεις την τεχνική σου, άμα έχεις το μυαλό σου εκεί, θέλεις να το κάνεις και έχεις κάποιες βάσεις, κερδίζεις. Είναι όλα στην δουλειά του ηθοποιού. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις.
Πως νιώθετε που ο γιος σας ακολουθεί τα βήματά σας;
Ο γιος μου είναι στην Αγγλία, ακολουθεί τον ίδιο δρόμο, αλλά είναι και εκεί πολύ δύσκολα τα πράγματα για τους ηθοποιούς. Ίσως είναι και πιο δύσκολα από εδώ. Τώρα κάνει μια άλλη δουλειά. Εργάζεται σε έναν αυστραλιανό οίκο μόδας στην Αγγλία, με ακριβά ρούχα για νέους.
Δεν σκέφτεται να επιστρέψει στην Ελλάδα;
Όχι, τρελός είναι; Αυτή τη περίοδο δεν το σκέφτεται. Εξάλλου ο γιος μου είναι Άγγλος πολίτης εκ της μητρός του.
Λογικό. Εδώ και εμείς που είμαστε εδώ, σκεφτόμαστε να φύγουμε.
Καλό είναι να μην φεύγει κανείς. Ο γιός μου είναι ειδική περίπτωση. Και εδώ που μεγάλωσε, μέχρι να τελειώσει το λύκειο, σε αγγλικό σχολείο φοιτούσε. Η μητέρα του ήταν αγγλίδα και έτσι, μόλις τελείωσε το λύκειο, πήγε στην Αγγλία. Είναι σαν πατρίδα του. Έχει δυο πατρίδες. Δυο γλώσσες μητρικές.
Πως ήταν η συμμετοχή σας στο τούρκικο σήριαλ "Δυο όχθες και ένας Ισμαήλ";
Ξεκινήσαμε με ένα ετήσιο συμβόλαιο. Εμείς θα κάναμε Έλληνες ψαράδες και θα παίζαμε με τους απέναντι ψαράδες που ήταν Αϊβαλιώτες. Ήταν ένα πολύ ωραίο σήριαλ, το οποίο δεν ήταν γκλαμουράτο με την έννοια της προβολής των ακριβών τζιπ και των σπιτιών με πισίνες. Ήταν φτωχοί άνθρωποι από εδώ και από εκεί. Έπαιζαν από Έλληνες ηθοποιούς και η Καίτη Μπαλανίκα αλλά και η Ελένη Φιλίνη. Επίσης, πρωταγωνιστής στο έργο ήταν αυτός που έκανε παλιά τον μπακλαβατζή στο πρώτο Τούρκικο σήριαλ που παίχτηκε εδώ. Στο έργο ήταν δίγαμος. Είχε παντρευτεί μια τουρκάλα και την Ελένη Φιλίνη από εδώ. Εγώ έκανα τον πρώην άντρα της Ελένης Φιλίνη που είχαν μαζί ένα γιό 10-20 ετών. .
Ξαφνικά όμως, τι έγινε; Ήταν πάρα πολύ καλά όλα, αλλά ξαφνικά, μετά από 3 μήνες και ενώ είχαμε γυρίσει έξι επεισόδια των 90 λεπτών, αποφάσισαν από την παραγωγή χωρίς να δώσουν εξηγήσεις, και ενώ ήμασταν εδώ για καλοκαιρινές διακοπές, να το κόψουν. Προβλήθηκαν εκεί τα επεισόδια με επιτυχία. Δεν μάθαμε ποτέ γιατί το έκοψαν. Ακόμα απορώ…
Μιλούσατε Τούρκικα ή Ελληνικά;
Δυστυχώς, και λέω δυστυχώς γιατί ήταν πολύ δύσκολο, μιλούσαμε Τούρκικα. Αν και η αρχική συμφωνία ήταν να μιλάμε Ελληνικά, στην συνέχεια έκαναν ένα γκάλοπ και είδαν ότι δεν μπορούσαν να διαβάζουν υπότιτλους, η μεταγλώττιση θα κόστιζε και διάφορες τέτοιες δικαιολογίες και μας είπαν ότι θα μιλάμε Τούρκικα. Άντε τώρα να μιλάς σε μια ολόκληρη δουλειά μια άλλη γλώσσα που έπρεπε να μάθεις.
Ισχύει ότι τελικά υπήρξε μεταγλώττιση; Και αν ναι γιατί;
Ναι. Τελικά, ενώ μιλούσαμε Τούρκικα, μας έκαναν και μεταγλώττιση για να είναι πιο καθαρά και σωστά όσα λέγαμε. Δεν ξέρω γιατί το έκαναν αυτό. Δικό τους θέμα, της παραγωγής. Πάνω που εμείς, είχαμε δάσκαλο , και αρχίζαμε να μαθαίνουμε τούρκικα, κόπηκε το σήριαλ.
Σε μια επόμενη πρόταση που θα ερχόταν από την Τουρκία τι θα λέγατε;
Ναι, βέβαια. Φυσικά θα πάω. Εγώ είμαι ηθοποιός. Πάω παντού. Έχω δουλέψει στην Ρωσία, στην Αμερική, στον Καναδά, στην Ευρώπη, μέχρι και σε παραγωγές από το Ντουμπάι. Είμαστε λίγο σαν τους ποδοσφαιριστές που παίζουν στον Παναθηναϊκό και μετά παίζουν στην Λίβερπουλ. Έτσι είναι ο καλλιτέχνης.
Η γνώμη σας για τα Τούρκικα σήριαλ στην Ελλάδα;
Κατά την γνώμη μου ένα είναι το κακό. Εισάγουμε μόνο και δεν παράγουμε εμείς σε τίποτα. Τα Τούρκικα σήριαλ είναι πολύ καλά και ίσως και καλύτερα από κάποια Ελληνικά που είχαν βγει. Το είχαμε ξεφτιλίσει και σεναριακά και από κάθε άλλη πλευρά.
Γιατί κάνατε με το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης το έργο του Αρκά;
Το επέλεξε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, ο κύριος Αεράκης. Είναι τιμή μου που μου ανέθεσε την σκηνοθεσία. Εγώ βρήκα τους κύριους Αξιώτη και Αραχωβίτη που κάνουν τους δυο άλλους ρόλους. Εγώ κάνω το δεξί νεφρό, ο κύριο Αξιώτης, το παχύ έντερο και ο κύριος Αραχωβίτης το λεπτό έντερο. Το έργο αναφέρεται στην κατάσταση ενός οργανισμού μετά από ένα τροχαίο ατύχημα που ο εγκέφαλος είναι σε κώμα. Κάναμε πολλές πρόβες. Τρείς μήνες στην Αθήνα, κάναμε πρεμιέρα στις 15/1 στα Χανιά και γυρίσαμε όλη τη Κρήτη. Κάναμε πάνω από 80 παραστάσεις.
Θα κάνετε περιοδεία;
Δυστυχώς όχι. Το κόστος ήταν καθορισμένο και οι παραστάσεις έμειναν στην Κρήτη.
Κρίμα. Για το καλοκαίρι ετοιμάζετε κάτι;
Θα είμαι πάλι στην Κρήτη, σε μια παραγωγή που δεν είναι ακόμα ανακοινώσιμη, αλλά θα μάθετε πολύ σύντομα.
ΝΙΚΟΣ ΑΞΙΩΤΗΣ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Έχει τελειώσει την δραματική σχολή «Αρχή» Ν. Καρρά. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές παραστάσεις και έχει κάνει ελάχιστα πράγματα στην τηλεόραση. Σίγουρα όμως, το μέλλον του διαγράφεται λαμπρό.
Πρώτη φορά στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης;
Πρώτη φορά. Καταρχήν, όπως είπε πριν και ο κύριος Σορμαΐνης, είναι μεγάλη τιμή να είμαι στο ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης. Για μας τους ηθοποιούς, ειδικά για μας τους νέους ηθοποιούς, όπως είμαι εγώ, ακούγεται πολύ το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης, γιατί είναι ένας από τους θεατρικούς φορείς που στην Ελλάδα έχει υπόσταση. Είναι ένας δυνατός οργανισμός που ανεβάζει πολύ ωραίες παραστάσεις με πολύ ωραίους καλλιτέχνες. Οπότε το να συνεργαζόμαστε με αυτό τον φορέα είναι για μας πολύ μεγάλη τιμή. Πολύ μεγάλο θέμα.
Έχετε κάνει χορό – κινησιολογία;
Τελείωσα την σχολή «Νέλλη Καρά». Το διαφορετικό αυτής της σχολής είναι ότι δουλεύει πολύ την κινησιολογία και την υποκριτική μέσω της κίνησης και μέσω του σώματος. Εκτός σχολής δεν έχω κάνει κάτι , πέρα από κάποια σεμινάρια Comedian Del’ arte κλπ. Αλλά τα βασικά στοιχεία για την κίνηση τα υιοθέτησα μέσα από την σχολή.
Ήταν ένα δύσκολο έργο. Για μένα ήταν δύσκολο γιατί είναι μιάμιση ώρα μόνο κείμενο, ενώ εγώ μάθει να δουλεύω πιο πολύ σωματικό θέατρο. Κάνω και ακροβατικά και πολλά άλλα που σχετίζονται με την κίνηση.
Ήταν πάρα πολύ εντυπωσιακή η κατακόρυφος στην αρχή.
Ναι. Έπρεπε κάπου να το βάλω.
Με την στολή, πόσο δύσκολη ήταν η κίνηση σας;
Η στολή ήταν άλλη μια μεγάλη δυσκολία. Αυτό το κουστούμι, που ναι μεν έχει ραφτεί πάνω μου, είναι 3-4 φορές εγώ. Είναι μια ολόκληρη φούσκα, αν μπορώ να την πω έτσι. Ότι κίνηση και αν κάνω στην πραγματικότητα από μέσα με το σώμα μου, δεν βγαίνει απέξω. Άρα η κίνηση που θα έκανα σε μια φυσιολογική σκηνή, θα έπρεπε να γίνει επί δέκα για να κουνηθεί όλο το κουστούμι, αλλιώς κουνιέται μόνο το σώμα και το κουστούμι μένει ακίνητο. Είναι τεράστιο. και αυτή είναι η δυσκολία λίγο στην κίνηση αυτής της παράστασης. Αυτή η στολή όμως, με έκανε να φανώ σαν το παχύ έντερο. Ο χοντρός τύπος.
Το γέλιο σας , όμως, έμεινε σε όλους.
Ναι. Κάπως έτσι γελάω και στην πραγματικότητα.
Έχετε εμφανιστεί στην τηλεόραση;
Έχω κάνει λίγα πράγματα στην τηλεόραση. Δεν ανήκω στην κατηγορία των ζεν. Δεν είμαι ο τύπος ο ψηλός, ο γυμνασμένος που έχει περισσότερες πιθανότητες να γραφτεί ρόλος που να του ταιριάζει. Είμαι αυτό που λέμε, «ειδική φάτσα». Αυτό σημαίνει, ότι δύσκολα θα βρω κάτι στην τηλεόραση, από την άλλη, αν βρω κάτι, μπορεί να είναι κάτι πολύ καλό, που να μείνει λόγω «ειδικής φάτσας». Άρα, αρχικά δεν έκανα τηλεόραση από επιλογή, καθώς ήθελα να ψαχτώ στο θέατρο και μετά επειδή όπως είπε και ο κύριος Σορμαΐνης, είμαι ηθοποιός, πρέπει να τα κάνω όλα. Επειδή αυτή τη στιγμή ζω από αυτό και δεν έχω κάτι άλλο, σε οτιδήποτε είμαι μέσα. Στην τηλεόραση λοιπόν, έκανα κάποια στιγμή έναν ρόλο στις 7 θανάσιμες πεθερές, στην Αρχαία Πεθερά. Μέσω μιας κοινής γνωστής με τον κύριο Καποδίστρια, έμαθα πως ζητούσαν άτομα και πήγα. Έκανα το Σοφοκλή και τον Ιάσωνα από την Μήδεια. Έχω κάνει δυο διαφημίσεις (Μπύρα Fix – χουλιγκανς, VODAFONE – GURY) και τους Σταρινιώτη και τον Σταρόμπα στα σποτάκια του Star Channel.
Πόσα χρόνια είστε ηθοποιός;
Πάντα. Ήμουν μέλος σε σχολικές – ερασιτεχνικές ομάδες. Το 2003 μπήκα στην σχολή και τελείωσα το 2006. Ήδη όμως, μέσα στην σχολή είχα αρχίσει να κάνω πράγματα έξω, επαγγελματικά. Δούλεψα στο Amore. Ήμουν δεύτερο έτος, το Amore στα πάνω του. Κομπάρσος ήμουν , αλλά για μένα ήταν πολύ μεγάλο θέμα. Αν όμως, πούμε ότι έγινα ηθοποιός όταν τελείωσα την σχολή, είμαι ηθοποιός 7 χρόνια.
Κάποια σχέδια για το καλοκαίρι;
Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε κλείσει κάποια δουλειά και είναι δύσκολα τα πράγματα. Δυστυχώς για εμάς τους νέους ηθοποιούς, οι καλοκαιρινές παραγωγές, επειδή οι θίασοι πρέπει να δουλέψουν και να έχουν λεφτά, δεν ρισκάρουν να πάρουν νέους ηθοποιούς. Από την μια για μας είναι πικρό αυτό, από την άλλη το καταλαβαίνουμε γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Εγώ, βέβαια , είμαι σε μια ομάδα, θέατρο δρόμου, κάνω ξυλοπόδαρα, ζογκλερικά, τον κλόουν κλπ, οπότε από το 2006 που τελείωσα την σχολή, μπήκα με οντισιόν στην ομάδα, και από τότε κάνουμε περιοδείες. Οι περιοδείες μας είναι σε χωριά. Φτάνουμε μέχρι Θεσσαλονίκη και Πύργο.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΑΧΩΒΙΤΗΣ
Γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1986. Αποφοίτησε το 2006 από το «Θέατρο ΤΕΧΝΗΣ». Συμμετείχε σε πολλές παραστάσεις και εμφανίστηκε σε κάποιες πολύ επιτυχημένες σειρές. Το ταλέντο του είναι ολοφάνερο και η επιτυχία είναι σίγουρη.
Είναι η πρώτη φορά στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Κρήτης;
Ναι.Είναι μία όμορφη εμπειρία με ανάμεικτα συναισθήματα.
Ήταν δύσκολη δουλειά;
Ναι. Ήταν πολύ δύσκολη δουλειά. Πολλές πρόβες. Επιμέναμε σε πολλά σημεία με τον κύριο Σορμαΐνη. Ήταν δύσκολη και η περιοδεία. Πιστεύω, όμως, πως βγάλαμε ένα αξιόλογο αποτέλεσμα. Επίσης, η μεγαλύτερή μας δυσκολία ήταν το κείμενο. ένα κείμενο, όχι και τόσο θεατρικό. Λέγαμε στις πρόβες ότι, όσο απλός είναι ο Αρκάς, τόσο σύνθετος είναι. Ένα ναι μεν, κατανοητό κείμενο, επίκαιρο , που ενδιαφέρει τον κόσμο, όταν θες να το βγάλεις σαν κωμωδία και ο κόσμος να μην γελάει εκεί που περιμένεις, να μην γελάει καθόλου ή να έχεις ελάχιστο κοινό, αυτό το κάνει ακόμα πιο δύσκολο.
Θα το ξανακάνατε όλο αυτό;
Το ίδιο; Να σου πω την αλήθεια δεν μπορώ να απαντήσω εύκολα.Αν και έχω δουλέψει με ομάδες, είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με ΔΗΠΕΘΕ και που δουλεύω με την λογική του συμβολαίου, των ενσήμων κλπ. Είναι μια στεγνή επαγγελματική συνεργασία με την καλή έννοια, δηλαδή δεν έχεις πολλές ελευθερίες. Σου λείπει αυτό. Από την άλλη, ξέρεις ότι έτσι είναι η δουλειά και θες να είσαι σε αυτή για να έχεις το μισθό σου και τα ένσημά σου. Είναι δύσκολο όμως , και πέσαμε και σε πολύ δύσκολη περίοδο.
Πως σας φάνηκε το κοινό της Κρήτης;
Από περιοχή σε περιοχή είναι διαφορετικά τα πράγματα. Στα Χανιά είχαμε πολύ κόσμο, ενώ στο Ηράκλειο ήταν πολύ δύσκολα αν και ανέβηκε στην πορεία. Και στο Ρέθυμνο δυσκολευτήκαμε πολύ αλλά πάλι στο τέλος κάτι άλλαξε. Πιστεύω ότι κάπως τα καταφέραμε σε σχέση με τις συνθήκες. Άλλες φορές παίζαμε και από κάτω μιλούσαν στο τηλέφωνο δυνατά, λες και έβλεπαν τηλεόραση και την χαμήλωναν. Ένα ζευγάρι μάτια όμως, αν ξέρεις ότι κάτι θα πάρει, είναι αρκετό. Και ειδικά αν τα μάτια αυτά είναι παιδικά. Είχαμε και πολλές πρωινές παραστάσεις για σχολεία. Και αυτό το κοινό είναι πολύ δύσκολο. Υπήρχαν όμως και παραστάσεις που ήταν φαντασμαγορικές.. Κάτι σαν ταξίδι. Απίστευτες.
Πόσα χρόνια είστε στο χώρο;
Από τότε που τελείωσα την σχολή. Από το 2006 που τελείωσα το «Θέατρο Τέχνης» , δηλαδή 7 χρόνια.
Στην τηλεόραση έχετε κάνει κάτι;
Κυρίως συμμετοχές. Στο "δέκα", στην "λούφα και παραλλαγή ", που αν και δεν το θυμόταν ο κύριος Σορμαΐνης όταν με διάλεξε, ήταν η πρώτη μας καλλιτεχνική συνάντηση. Στο "μίλα μου βρώμικα" και σε κάποια διαφημιστικά.
Και στο Θέατρο;
Στο θέατρο έχω συνεργαστεί με ομάδες, κυρίως. Με το θέατρο τέχνης έκανα μια παράσταση όταν ήμουν ακόμα μαθητής. Έκανα έναν βουβό ρόλο. Ένα δούλο στις "Εκκλησιάζουσες", αν και στην πραγματικότητα τον έκανα εκτός σκηνής. Μετά με το θίασο του Μπέζου και της Αλίκης και με ομάδες.
Κάποια μελλοντικά σχέδια;
(γέλια) Καλό. Δεν υπάρχει κάτι από πλευράς δουλειάς. Από πλευρά ονείρων πάντα υπάρχει. Από πλευράς συγγραφής ή από πλευρά συνεργασίας με κάποιους χώρους στην Αθήνα. Αφενός έχεις την ανάγκη να συν-δημιουργήσεις αλλά από την άλλη είσαι επαγγελματίας. Αν θες να ζήσεις από αυτό , να αναγνωριστείς από τον κόσμο και από συνεργάτες για να έχεις δουλειά. Σε αυτή τη δουλειά όσο πιο γνωστός είσαι, έχεις δουλειά. Θα το θελα να είμαι κάπως στα πράγματα, έστω και με ελάχιστα λεφτά. Νομίζω πως ένας συνδυασμός θα ήταν ότι καλύτερο. Έχω γράψει ένα θεατρικό , αλλά ακόμα δεν μου έχουν απαντήσει. Θα ήθελα να το δω να ζωντανεύει. Είναι ένα όνειρο. Αν έχεις γράψει κάτι και το δεις στην σκηνή, είναι κάτι μαγικό.
Ο ένας είχε την στολή στη παράσταση,εσύ τα τεράστια παπούτσια, το κασκόλ και την περούκα. Δυσκολεύτηκες;
Πολλές φορές η περούκα στις αρχές έφευγε αλλά εντάξει στις τελευταίες παραστάσεις ήταν όλα καλύτερα. Το κασκόλ και τα παπούτσια ήταν μέσα στην κίνηση. ένας μαραθώνιος που τελείωσε.
Σχόλια