Συνέντευξη: Μαίρη Κάντα
Μπήκε στις ζωές μας, ως «Θανάσης» και τον αγαπήσαμε. Ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει τον γλυκό και καλοσυνάτο «υδραυλικό» του «Χάι Ροκ»; Συναντήσαμε τον ηθοποιό Γιώργο Λαμπάτο, λίγα χρόνια μετά και μας μίλησε.
Τον εξοργίζει, όπως λέει ο ίδιος, να βλέπει απαθείς ανθρώπους και τονίζει: «Θέλω να βλέπω πάθος, ενέργεια, αγάπη». Ακόμα αναφέρει πως θα ήθελε να ξανακάνει τηλεόραση αν και τον ενοχλεί η σημερινή κατάσταση της.
Σας γνωρίσαμε μέσα από την τηλεοπτική σειρά «Χάι Ροκ», μία σειρά που είχε τεράστια επιτυχία. Σας τρόμαξε αυτή η ξαφνική δημοσιότητα;
Όχι. Όταν ξεκίνησα στο Χάι Ροκ μου έλεγε η Ελένη Μαβίλη ότι σε λίγο καιρό θα είσαι γνωστός και διάσημος, αλλά δεν είχα σκεφτεί ποτέ τα επακόλουθα που έχει η δημοσιότητα. Έκανα με πραγματική χαρά αυτό, χωρίς να έχω στο μυαλό μου ότι αυτό θα με κάνει διάσημο.
Σας πλησίαζαν τότε στο δρόμο για να σας μιλήσουν για το σίριαλ;
Κατόπιν ναι. Αλλά αυτό έγινε σιγά-σιγά, όχι τόσο κατά την διάρκεια που γυρνούσαμε το σίριαλ, όσο μετά, ο αντίκτυπος που είχε το σίριαλ. Άρχισαν σιγά-σιγά να με αναγνωρίζουν στο δρόμο, να με ρωτούν διάφορα. Αυτό το δέχεσαι με πολύ χαρά γιατί ξαφνικά γίνεσαι οικείος στο κόσμο που γενικά είναι σκληρός με τους ανθρώπους. Εγώ είμαι οικείος γιατί ήταν καλός ο ρόλος μου και είχαν μία καλή εντύπωση για μένα. Ήταν πολύ χαρούμενα αυτά τα χρόνια.
Γίνατε αγαπητός στο κοινό, μέσα από ένα καλό ρόλο. Θα δεχόσασταν να κάνετε έναν κακό ρόλο; Ναι βεβαίως θα υποδυόμουν ένα τέτοιο ρόλο. Είναι η δουλειά μας να κάνουμε όλους τους ρόλους. Δεν σημαίνει πως πρέπει να επιλέγουμε τους καλούς γιατί το θέατρο πρέπει να είναι ο καθρέφτης της ζωής και να δείχνει την αλήθεια των πραγμάτων. Κάνοντας ένα κακό ρόλο δεν σημαίνει φυσικά πως εσύ που το κάνεις είσαι κακός. Μέσα από τους κακούς ρόλους βλέπουμε ποια είναι η ζωή και βγάζουμε τα συμπεράσματα που πρέπει.
Πριν ασχοληθείτε με την υποκριτική, σπουδάσατε κλασσική κιθάρα.
Ναι, σπούδασα κλασσική κιθάρα από μικρό παιδί. Είχα την τύχη κα την τιμή να έχω δάσκαλο τον Ευάγγελο Ασημάκοπουλο. Ο δρόμος της μουσικής και της κλασσικής κιθάρας με οδήγησε και στο θέατρο μετά. Έψαχνα να βρω μία δουλειά ως μουσικός με μία φίλη μου που έπαιζε πιάνο και φλάουτο. Μας είπαν ότι κάποιος χρειάζεται σε ένα παιδικό θέατρο ηθοποιούς που να παίζουν και μουσική και έτσι μπήκα εγώ. Από την μουσική μπήκα στο θέατρο και είδα ότι είχε και την μουσική μέσα, γιατί το θέατρο είναι σύνθεση όλων των τεχνών. Και ακολούθησα μετά το θέατρο.
Πώς αντέδρασαν οι γονείς σας στη απόφαση σας να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Ωραία ερώτηση. Συνήθως ο Θεοδοσιάδης στη σχολή που τέλειωσα, μας έλεγε «όσοι είστε εδώ αποκλείεται να σας έστειλε η μάνα σας και ο πατέρας σας. Είσαστε με την δική σας θέληση.» Πραγματικά έτσι έγινε και μένα. Ήταν τελείως δική μου θέληση. Βέβαια είχα και τη τύχη να μη έχουν και αντίρρηση. Το αντιμετώπισαν φυσιολογικά, « το παιδί μας θέλει να γίνει ηθοποιός και πληρώνουμε την δραματική σχολή για να πάει.»
Προλάβατε να γνωρίσετε την καλή πλευρά της τηλεόρασης. Ποια η γνώμη σας για την σημερινή κατάσταση της;
Με ενοχλεί πολύ αυτή η κατάσταση. Ιδίως εμένα που πραγματικά, όπως είπατε και εσείς, γνώρισα την καλή κατάσταση της τηλεόρασης. Τώρα με ενοχλούν πράγματα όπως το ότι δεν γίνονται αρκετές δουλειές ώστε να δουλεύουν Έλληνες ηθοποιοί, δεν γίνονται παραγωγές και με ενοχλεί το κακό επίπεδο ορισμένων σειρών. Με ενοχλούν επίσης τα τούρκικα σίριαλ γιατί θα μπορούσαν να έχουν ελληνικά για να δουλεύουμε εμείς.
Δεν θα συμμετείχατε δηλαδή σε κάποια τουρκική σειρά αν σας το πρότειναν;
Κοιτάξτε, επειδή είμαι επαγγελματίας δεν μπορώ να πω ότι δεν θα συμμετείχα, θα το κοίταζα. Μπορεί και να το έκανα, γιατί όχι; Αυτό θα ήταν μία δουλειά. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι αποδεκτό ολόκληρη η ελληνική τηλεόραση να προβάλλει μόνο τις τούρκικες σειρές.
Τι σας εξοργίζει;
Το ψέμα με εξοργίζει. Πιστεύω στη αλήθεια όποια και αν είναι αυτή. Η αλήθεια ξεκλειδώνει πράγματα και είναι αφοπλιστική. Με εξοργίζει επίσης το να βλέπω ανθρώπους σε αυτή την δουλειά να μη δίνονται στο θέατρο, να μη δίνουν την ενέργεια τους, να βαριούνται.
Έχετε συναντήσει πολλές τέτοιες περιπτώσεις στη δουλειά σας;
Ναι, πολλές περιπτώσεις. Πολλούς ηθοποιούς που τους βλέπεις πάνω στη σκηνή και νομίζεις ότι βαριούνται. Πραγματικά βαριούνται. Βέβαια είναι αρκετοί και οι άλλοι που δίνουν και την ζωή τους στη σκηνή. Εγώ είμαι της δεύτερης περίπτωσης και με εξοργίζει να βλέπω ανθρώπους που είναι τεμπέληδες.
Ασχολείστε και με το παιδικό θέατρο. Είναι πιο δύσκολο; Είναι πιο απαιτητικά τα παιδιά ως θεατές;
Πραγματικά είναι πάρα πολύ δύσκολο το παιδικό θέατρο. Τα παιδιά δεν έχουν προσχήματα. Αν στο παιδί, δηλαδή ,δεν αρέσει κάτι, θα σηκωθεί όρθιο, ή θα θέλει να φύγει από τη αίθουσα ή να πάρει ποπ κορν. Δεν θα κάτσει σαν τον μεγάλο που προσπαθεί να μη δείξει την δυσαρέσκεια του για κάτι που βλέπει. Επομένως για να κρατήσεις το ενδιαφέρον των παιδιών θα πρέπει πραγματικά να δίνεις από το εαυτό σου πράγματα. Είναι πολύ δύσκολο κοινό τα παιδιά.
Συμμετέχετε στη παιδική παράσταση «Ο Ζέφυρος και η Γαλάζια». Θα μας μιλήσετε για τη παράσταση;
Αυτή την παράσταση την έχουμε ετοιμάσει με την Κέλλυ Σταμουλάκη που είναι η συγγραφέας του έργου και η σκηνοθέτις. Πηγαίνουμε και την παρουσιάζουμε σε δημοτικά σχολεία. Εγώ κάνω έναν παραμυθά. Είναι ένα δραματοποιημένο παραμύθι, κάνω δηλαδή δραματοποίηση των ηρώων που αφηγούμαι. Έτσι είναι μία μίξη παραμυθιού και παράστασης. Έχουμε και δύο μουσικούς μαζί, την Έλσα Παπέλη και τον Ιάκωβο Παυλόπουλο που παίζουν αντίστοιχα τσέλο και κρουστά. Εγώ παίζω κιθάρα και τραγουδάω. Η μουσική της παράστασης είναι του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.
Με τι άλλο ασχολείστε αυτή την περίοδο, εκτός από την παιδική παράσταση; Κάνω το μάθημα της θεατρικής αγωγής σε ολοήμερα δημοτικά σχολεία. Μου δίνει μεγάλη χαρά και είναι μεγάλη τιμή να είμαι δάσκαλος σε αυτά τα παιδιά. Επίσης, μαζί με την Κέλλυ Σταμουλάκη κάνουμε σεμινάρια στους εκπαιδευτικούς που ενδιαφέρονται να φέρουν την θεατρική αγωγή περισσότερο στα σχολεία και να ανεβάσουν κάποια θεατρικά έργα.
Αν ξεκινούσατε τώρα θα επιλέγατε πάλι το επάγγελμα του ηθοποιού;
Θα το επέλεγα πάλι αλλά με διαφορετική νοοτροπία. Τώρα θα ήξερα ότι αυτό το επάγγελμα δεν μπορεί να σου εξασφαλίσει το βιοπορισμό και πολύ παραπάνω πράγματα όπως το να κάνεις μια οικογένεια, το να έχεις ένα σπίτι το οποίο πληρώνεις τα ενοίκια και όλα αυτά. Γιατί η δουλειά του ηθοποιού είναι τρεις μήνες τώρα μετά σταματάμε άλλους τρεις μήνες και μετά πρέπει να ξαναβρείς πάλι δουλειά. Αν ξανάρχιζα τώρα θα κοίταζα να εξασφαλίσω το βιοπορισμό μου με κάτι άλλο και να κάνω αυτό που μου αρέσει, αλλά όχι σαν πρώτη ανάγκη εργασίας.
Τι δουλειά θα θέλατε να κάνετε;
Θα ήθελα να ήμουν οδηγός σε πούλμαν και να πηγαίνω ταξίδια στο εξωτερικό.
Σε μία δύσκολη οικονομικά εποχή μπορεί να επιβιώσει το επάγγελμα του ηθοποιού; Τι πιστεύετε;
Πολύ δύσκολα. Αν κάποιος δεν έχει άλλες πηγές που να βγάζει χρήματα είναι πολύ δύσκολο να στηριχτεί μόνο σε αυτό το επάγγελμα ώστε να ζήσει.
Τέλος, τι θα συμβουλεύατε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά με την υποκριτική;
Θα τον συμβούλευα να το κάνει γιατί η υποκριτική είναι ένας τρομερός και μαγικός χώρος που δίνει πολλές χαρές. Αλλά να μη στηριχτεί αποκλειστικά στο να ζήσει από τα χρήματα που θα βγάζει από το θέατρο γιατί θα δυσκολευτεί πάρα πολύ. Ας έχει κάποια άλλη εργασία, να βγάζει κάποια στάνταρ χρήματα και μετά να ασχοληθεί με το θέατρο.
Ευχαριστώ πολύ.
Σχόλια