Οι κύριες τάσεις που επικρατούν στην διατύπωση θεωριών για το «Τρίγωνο του Διαβόλου» είναι τρεις. Η πρώτη, είναι αυτή που εκφράζει όσους δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι αξιοπερίεργο στην περιοχή. Το τεράστιο αριθμό των ανεξήγητων ναυάγιων και αεροπορικών ατυχημάτων, θεωρείται ως φυσιολογικό, από τους υποστηρικτές αυτής της άποψης, καθώς υπάρχει μεγάλη πυκνότητα των εναέριων και θαλάσσιων δρομολόγιων που διέρχονται από την περιοχή ή εκτελούνται εκτός αυτής. Επίσης, ας σημειώσουμε ότι μεγάλος αριθμός των αεροσκαφών και των πλοίων είναι ιδιωτικής χρήσης με ότι αυτό συνεπάγεται, για την εμπειρία των χειριστών, την παλαιότητα και το επίπεδο συντήρησης του μηχανολογικού εξοπλισμού, καθώς επίσης και την επάρκεια των βοηθημάτων ναυσιπλοΐας ή αεροπλοΐας και επικοινωνιών.
Στην δεύτερη τάση πάλι, αποδέχονται το γεγονός ότι πράγματι η περιοχή παρουσιάζει υπερβολικό αριθμό ανεξήγητων συμβάντων. Προσπαθεί όμως να τα εξηγήσει με βάση την λογική και την επιστήμη. Για αυτή την αντιμετώπιση, οι ερευνητές βασίστηκαν στα ιδιαίτερα φυσικά χαρακτηριστικά της περιοχής, καθώς και στις μετεωρολογικές συνθήκες που επικρατούν. Έτσι τα κυριότερα σημεία που επικαλούνται οι υποστηρικτές αυτής της τάσης μπορούν να συνοψιστούν παρακάτω...
Τα έντονα, απρόβλεπτα, χρονικά και χωρικά περιορισμένα έντονα καιρικά φαινόμενα, όπως θύελλες με ταχύτητες ανέμου μέχρι και 100km/h, μπορούν να προκαλέσουν ναυάγια ή αεροπορικά ατυχήματα. Οι θύελλες αυτές ή καταιγίδες έχει παρατηρηθεί ότι μερικές φορές διαρκούν μόνο μερικά λεπτά καλύπτοντας ελάχιστα τετραγωνικά μίλια. Συχνά συνοδεύονται και από την εμφάνιση υψηλών φορτίων στατικού ηλεκτρισμού που μπορούν να επηρεάσουν όργανα πλοήγησης και επικοινωνιών.
Το Ρεύμα του Κόλπου και τα μικρότερα επιφανειακά και υποθαλάσσια ρεύματα μπορούν αφενός να παρασύρουν σε μεγάλες αποστάσεις τα επιπλέοντα συντρίμμια των ατυχημάτων και αφετέρου συντελούν σε μία σειρά από περίεργα φαινόμενα. Τέτοια φαινόμενα είναι η απότομη εμφάνιση πυκνής ομίχλης λόγω θερμοκρασιακών διαφορών, αλλά και η απρόβλεπτη και ξαφνική δημιουργία έντονων κυματισμών ύψους μέχρι και 15 μέτρων. Επίσης, υπάρχουν και τα «σιφούνια» σε αυτή την περιοχή, τα οποία είναι θαλάσσιοι κυκλώνες που μπορούν να ανεβάσουν στήλες νερού σε ύψος μερικών εκατοντάδων μέτρων. Φαινόμενο σχετικά συχνό στην περιοχή είναι και η δημιουργία κυμάτων που προκαλούνται από υποθαλάσσιους σεισμούς.
Ακόμα, άλλο σημείο στο οποίο στηρίζονται οι υποστηρικτές αυτής της τάσης είναι οι θύλακες μεθανίου στο βυθό του ωκεανού οι οποίοι μπορεί να απελευθερώνουν φυσαλίδες αερίου προς την επιφάνεια της θάλασσας. Αυτές οι φυσαλίδες έχουν την ικανότητα να ελαττώνουν την πυκνότητα του νερού προκαλώντας την βύθιση πλοίων που μπορεί εκείνη την στιγμή να βρίσκονται στο σημείο εκτόνωσης της φυσαλίδας. Επιπλέον, σύμφωνα με την θεωρία αυτή, αν κάποιο αεροπλάνο βρεθεί σε χαμηλό ύψος την στιγμή που εκτονώνεται η φυσαλίδα, οι κινητήρες του μπορεί να προκαλέσουν έκρηξη λόγω ανάφλεξης του μεθανίου. Όμως αυτή η θεωρία δεν είναι απόλυτα αποδεκτή επιστημονικά.
Υπάρχει και η τρίτη τάση σύμφωνα με την οποία η απάντηση στο μυστήριο του Τριγώνου δεν πρέπει να αναζητηθεί στα πλαίσια της γνωστής επίσημης επιστήμης αλλά πέρα από αυτήν. Οι υποστηρικτές αυτής της τάσης αναζητούν την εξήγηση μέσω διάφορων θεωριών, οι περισσότερες εκ των οποίων διατυπώθηκαν για πρώτη φορά κατά τις δεκαετίες του ΄60 και του ΄70, όπου κυρίως μετά το 1970 το Τρίγωνο των Βερμούδων γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα.
Ανάμεσα στις πιο δημοφιλείς θεωρίες βρίσκεται αυτή η οποία συνδέει των σημερινών φαινομένων στην περιοχή με τον αρχαίο, μυθικό πολιτισμό της Ατλαντίδος. Η αναζήτηση της χαμένης ηπείρου ήταν και είναι μέχρι σήμερα, αντικείμενο μεγάλου ενδιαφέροντος για ένα πλήθος ανθρώπων και ειδικοτήτων από ιστορικούς, αρχαιολόγους και φιλολόγους, μέχρι ερευνητές του μυστηρίου και του υπερφυσικού. Πολλές απόψεις έχουν εκφραστεί για την ίδια την ύπαρξη της Ατλαντίδος, την ταύτισή της με άλλους αρχαίους γνωστούς πολιτισμούς ή την θέση στην οποία βρισκόταν. Κάποιοι ερευνητές υποστηρίζουν πως ο πολιτισμός της Ατλαντίδος ήταν ο Μινωικός.
Σύμφωνα με τις περιγραφές του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα ήταν μία ήπειρος μεγαλύτερη από την Ασία και την Λιβύη μαζί που είχε μία από τις πιο εντυπωσιακές πόλεις της αρχαιότητας για πρωτεύουσα της. Η πρωτεύουσα της Ατλαντίδος είναι εντυπωσιακή χάρη στην λαμπρότητα των κατασκευών της. Το σημαντικότερο μέρος της πόλης ήταν ένας μεγάλος λόφος στο κέντρο του οποίου υψωνόταν ο ναός του Ποσειδώνα. Ο ναός αυτός «φιλοξενούσε» το χρυσό άγαλμα του Θεού της θάλασσας και προστάτη της Ατλαντίδος, πάνω σ΄ ένα άρμα που το οδηγούσαν έξι επίσης χρυσά φτερωτά άλογα.
Ο ναός που χαρακτηριζόταν για τον πλούτο και την διακόσμηση του ήταν παράλληλα και ένα σπουδαίο διοικητικό κέντρο, αφού σε αυτόν συγκεντρώνονταν κάθε έξι χρόνια οι ηγεμόνες της Ατλαντίδος για να προσφέρουν θυσίες στον Ποσειδώνα. Παράλληλα έπαιρναν εκεί τις σημαντικές αποφάσεις για την διοίκηση της ηπείρου, αποφάσεις που καταγράφονταν σε χρυσές πλάκες και έμεναν στο ναό. Στη πεδιάδα, γύρω από τον λόφο είχε κατασκευαστεί ένα περίπλοκο σύστημα καναλιών μήκους εννιά χιλιομέτρων το οποίο αναπτυσσόταν κυκλικά και επέτρεπε το πέρασμα πλοίων από την μία ζώνη στην άλλη, την ύδρευση της εύφορης πεδιάδας και φυσικά την επικοινωνία των κατοίκων από την μία ζώνη στη άλλη με την χρήση διωρύγων.
Όμως η εκτίμηση την οποία ασπάζεται το ευρύ κοινό, είναι ότι η Ατλαντίδα βρίσκεται στο βυθό του Ατλαντικού Ωκεανού, στη περιοχή ανάμεσα στο Κόλπο του Μεξικού και το Γιβραλτάρ. Συνεπώς το Τρίγωνο των Βερμούδων βρίσκεται πάνω από τα ερείπια των αρχαίων Ατλάντιων πόλεων.
Η θεωρία που συνδέει την Ατλαντίδα και το Τρίγωνο των Βερμούδων βασίζεται στη άποψη ότι στο βυθό της θάλασσας, κάτω από την περιοχή όπου συμβαίνουν οι ανεξήγητες εξαφανίσεις βρίσκονται οι πηγές ενέργειας της Ατλαντίδος, δηλαδή μεγάλοι ενεργειακοί κρύσταλλοι, οι οποίοι επέζησαν από την καταστροφή της ηπείρου, έχοντας υποστεί σημαντικές ζημιές. Αποτέλεσμα αυτών των βλαβών ήταν οι κρύσταλλοι να παράγουν και να εκπέμπουν δέσμες ενέργειας σε άτακτα χρονικά διαστήματα. Όταν λαμβάνουν χώρα αυτές οι εκπομπές ενέργειας όσα άτυχα πλοία ή αεροπλάνα βρεθούν στη πορεία τους εξαϋλώνονται και εξαφανίζονται χωρίς κανένα ίχνος και χωρίς να προλάβουν να επικοινωνήσουν με κανένα. Αλλά ας σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη θεωρία δεν προσφέρει την παραμικρή απτή απόδειξη.
Μία άλλη ενδιαφέρουσα θεωρία είναι εκείνη που υποστηρίζει ότι τα πλοία και τα αεροπλάνα που εξαφανίζονται, περνούν σε μία άλλη διάσταση, ή μετατοπίζονται στο χρόνο. Αυτή η θεωρία δηλαδή, τοποθετεί στην περιοχή του Τριγώνου την είσοδο, την πύλη μίας μαύρης τρύπας πλανητικής κλίμακας, η οποία μπορεί να είναι είτε απλά μία ανωμαλία της φύσης, είτε αποτέλεσμα της ύπαρξης κάποιας πηγής υψηλής ενέργειας, είτε εξωγήινης προέλευσης. Βέβαια, υπάρχει και η θεωρία της επέμβασης UFO και της απαγωγής των εξαφανισθέντων σκαφών και των πληρωμάτων τους από εξωγήινα όντα.
Οι τρεις τάσεις καθώς και οι επιμέρους θεωρίες που αναπτύχθηκαν παραπάνω καλύπτουν όλο το φάσμα της σκέψης και της κοσμοθεωρίας των ανθρώπων. Ο καθένας μπορεί να διαλέξει ποια τον εκφράζει και ποια τον πείθει περισσότερο. Κάποιες από αυτές μπορούν να ηχούν υπερβολικά αυθαίρετες, ή ακόμα και αστείες, όμως δεν παύουν να πείθουν και να συναρπάζουν μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Σε κάθε περίπτωση, θέλω να πιστεύω πως αγαπητοί αναγνώστες , απολαύσατε (όπως και εγώ) αυτό το υπέροχο, μυστηριώδες «ταξίδι» στη περιοχή του «Τριγώνου των Βερμούδων».
Sincerely yours
Μαίρη
Σχόλια