Παιδεραστία.... Ένα θέμα ταμπού για την κοινωνία. Ένα θέμα που οι περισσότεροι όταν το ακούμε, ανατριχιάζουμε, παγώνει η καρδιά, η σκέψη μας, όταν μας περνάει έστω φευγαλέα από το νου πασχίζουμε να διώξουμε την σκέψη τόσο γρήγορα όσο μας ήρθε. Θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι μοναχά ένα πολύ κακό όνειρο, κάτι πολύ μακρινό, κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί στο άμεσο μέλλον... Και όμως. Δεν είναι απλά μία σκέψη, ένας περαστικός φόβος, μία ανατριχίλα. Είναι μία πραγματικότητα. Για αυτή λοιπόν την τόσο πολύ αποκρουστική πραγματικότητα, αποφάσισα σήμερα να γράψω ένα κείμενο.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Παιδοφιλία είναι η ερωτική έλξη και οι ερωτικές δραστηριότητες ενός ενήλικα για παιδιά που δεν έχουν φτάσει ακόμα την ηλικία της εφηβείας. Όταν η έλξη αυτή οδηγεί σε ερωτική πράξη του ενήλικα μιλάμε πλέον για παιδεραστία.
Ως σεξουαλική κακοποίηση ορίζεται η ερωτική επίθεση σε ένα παιδί. Με τον όρο παιδοφιλία περιγράφουμε την διαταραχή που περιλαμβάνει έντονες και επαναλαμβανόμενες ερωτικές τάσεις και ερωτικές φαντασιώσεις ερωτικής δραστηριότητας για ένα παιδί που δεν έχει φτάσει ακόμα στην ηλικία της εφηβείας. Το αντικείμενο της ερωτικής έλξης για κάποιον με αυτή τη διαταραχή είναι πολύ συγκεκριμένο, π.χ. κορίτσια από 8 και 10 ετών.
Οι παιδεραστές είναι εχθροί «εντός των τειχών» και συνήθως εισχωρούν πολύ εύκολα στο οικείο περιβάλλον του παιδιού. Οι παιδεραστές συμπεριφέρονται με προσποιητή καλοσύνη που ξεγελά τους γονείς και τα παιδιά. Αναζητούν εργασία που τους φέρνει σε επαφή με παιδιά, π.χ. σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, σχολεία, πάρκα, αθλητικούς χώρους, παιδότοπους, κολυμβητήρια κ.λπ. ή να συχνάζουν σε αυτούς τους χώρους με σκοπό να γνωρίσουν παιδιά.Με πολλούς τρόπους προσπαθούν να εγκλωβίσουν τα θύματα τους. Μπορεί να προσφέρουν στα παιδιά ένα συνδυασμό από δώρα, χάρες, παιχνίδια, εξόδους, χρήματα και απειλές για να τα εγκλωβίσουν.Επίσης, μπορεί να τους προσφέρουν τσιγάρα, ποτό, το να μείνουν έξω μέχρι αργά, το να παρακολουθήσουν περισσότερη τηλεόραση, γενικώς κάποια από τα απαγορευμένα πράγματα.Μα μπορεί να τα απειλήσουν με βία ή ακόμα και με απόσυρση της αγάπης τους αν δεν κάνουν τα παιδιά αυτό που θέλουν. Οι περισσότεροι προσπαθούν να μάθουν όσο γίνεται περισσότερα για το παιδί και να απομακρύνουν το παιδί από τους γονείς του.Αυτές οι μέθοδοι προσέγγισης θυμάτων από τους παιδεραστές, γίνονται γνωστές από τις διάφορες έρευνες που κατά καιρούς γίνονται από τους μελετητές.
Με το internet, τα πλοκάμια των παιδεραστών έχουν εξαπλωθεί ταχύτερα καθώς γίνεται πολύ πιο εύκολη η εύρεση των θυμάτων τους. Χάρη στο internet, δεν χρειάζεται πια να πλησιάζουν χώρους, όπως παιδικές χαρές και σχολεία, όπου βρίσκονται παιδιά για να βάζουν σε εφαρμογή το αρρωστημένο τους σχέδιο. Ούτε βέβαια χρειάζεται να δουλεύουν σε χώρους όπου συχνάζουν παιδιά. Τώρα μ’ ένα απλό κλικ με το «ποντίκι» έχουν πρόσβαση σε εκατοντάδες παιδιά- θύματα. Πρόσφατα μία πρωτοποριακή έρευνα για το φαινόμενο της παιδοφιλίας και της παιδεραστίας έγινε από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, από την ομάδα του καθηγητή Ε. Παπάνη. Στην έρευνα αυτή καταγράφτηκε για πρώτη φορά ο τρόπος που οι παιδόφιλοι προσεγγίζουν τους ανηλίκους μέσω του διαδικτύου. Καταγράφονται τα κοινωνικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά των ατόμων που προσεγγίζουν παιδιά, η θεματολογία των συνομιλιών τους και το κατά πόσο διακινείται παιδικό πορνογραφικό υλικό.
Έτσι για τις ανάγκες της έρευνας δημιουργήθηκαν από τους ερευνητές του Πανεπιστημίου δύο chat rooms, δηλαδή δύο ιστοχώροι με δύο ψεύτικα παιδικά προφίλ: ενός αγοριού από τη Μυτιλήνη και ενός κοριτσιού από την Αθήνα. Και τα δύο υποτίθεται ότι είναι 10 ετών και ότι καλούσαν ανθρώπους σε προσωπική συνομιλία στο chat. Το φανταστικό αγόρι προερχόταν από μία τετραμελή οικογένεια χωρισμένων γονέων και είχε μικρότερο αδελφό. Το κορίτσι ανήκε σε μία επίσης τετραμελή οικογένεια, είχε μία αδελφή δύο χρόνια μικρότερη και κατοικούσε σε νότιο προάστιο των Αθηνών. Τα αποτελέσματα της έρευνας προκαλούν μεγάλο ενδιαφέρον και αξίζει να αναφερθούν στο συγκεκριμένο κείμενο.
Τις πρώτες εβδομάδες της έρευνας, τα δύο φανταστικά παιδιά προσεγγίστηκαν από συνολικά 50 άτομα, τα οποία είχαν εισέλθει στο chat room, αναζητώντας φιλική παρέα ή ερωτικό σύντροφο. Το αγόρι προσεγγίστηκε από έναν ομοφυλόφιλο άνδρα 26 ετών, ο οποίος όμως διέκοψε τη συνομιλία όταν έμαθε την ηλικία του. Αντίθετα, το κορίτσι προσεγγίστηκε από 49 άνδρες μεταξύ 20 και 45 ετών: το 1% έγγαμοι χωρίς παιδιά και το 99% άγαμοι. Το 50% ήταν κάτοικοι αστικών περιοχών, το 30% ημιαστικών και το 20% νησιωτικών περιοχών.
Από αυτούς οι 42 εκ των συνολικά 50 που προσέγγιζαν τα παιδιά, παρουσίασαν φυσιολογική συμπεριφορά: διέκοψαν τη συνομιλία τους αμέσως μόλις κατάλαβαν ότι πρόκειται για ανήλικα. Οι δύο παρουσίασαν εν δυνάμει παραπτωματική συμπεριφορά, αφού συνέχισαν να συνομιλούν με την ανήλικη. Όμως, οι 8 στους 50 εμφάνισαν καθαρά παιδοφιλικά χαρακτηριστικά, αφού προσπάθησαν να προσελκύσουν την ανήλικη. Αυτοί είχαν ηλικία 20-27 ετών και ήταν κάτοικοι αστικών περιοχών.
Η συγκεκριμένη έρευνα έχει τεκμηριώσει και τον τρόπο που οι παιδόφιλοι πλησιάζουν τα παιδιά μέσω internet: «Συνήθως ξεκινούν με γλυκό και παιγνιώδη τρόπο και έπεται το αίτημα για χρήση κάμερας. Ακολουθούν ερωτήσεις σεξουαλικού περιεχομένου, διερευνητικές των γνώσεων του παιδιού για θέματα σεξουαλικότητας, συλλογή πληροφοριών σχετικά με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται το παιδί, ερωτήσεις για την ανάπτυξη και τη σεξουαλική του εμπειρία. Έπειτα, ακολουθεί η αποστολή πορνογραφικού υλικού ή συνδέσεων προς τέτοιες σελίδες. Στη συνέχεια, το παιδί προτρέπεται σε αυτοϊκανοποίηση, γίνεται αναφορά στη σεξουαλική διέγερση του συνομιλητή και στο περιεχόμενο της καταπρόσωπο συνάντησής τους και ακολουθεί η ανταλλαγή των προσωπικών στοιχείων.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Βρετανικού Οργανισμού “Stop it now”, για την πρόληψη της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης, 1 στα 10 παιδιά έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά με σοβαρό τρόπο (δηλαδή άγγιγμα γυμνών γεννητικών οργάνων και χειρότερες μορφές) και τα 3/4 των παιδιών που κακοποιούνται σεξουαλικά δεν θα μιλήσουν σε κανέναν κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας γι' αυτό. Δυστυχώς επικρατεί ο νόμος της σιωπής.... Ωστόσο, ακόμα και αν κάποια παιδιά μιλήσουν ελάχιστα θα φτάσουν να απασχολήσουν τις αστυνομικές αρχές, τις κοινωνικές υπηρεσίες ή τους επαγγελματίες υγείας. Έτσι, ενώ τα καταγεγραμμένα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στις ΗΠΑ είναι 1-2 στα 1.000 παιδιά, οι περισσότεροι ερευνητές διεθνώς συμφωνούν ότι 1 στις 4 γυναίκες και 1 στους 6 ή 7 άνδρες έχουν υποστεί κάποια μορφή σεξουαλικής κακοποίησης μέχρι να ενηλικιωθούν.
Στη χώρα μας, σεξουαλική και σωματική κακοποίηση έχει υποστεί το 15% των μαθητών ηλικίας 8-12 ετών, ενώ μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις ο θύτης είναι κάποιος από το οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού. Τα ανησυχητικά αυτά στοιχεία για την χώρα μας προκύπτουν από πανελλαδική έρευνα σε 2.500 παιδιά που πραγματοποίησε το Ίδρυμα Ελληνισμού. Ωστόσο, το φαινόμενο της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης συμβαίνει σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από όσο γνωρίζουμε, όμως καλύπτεται από έντονη μυστικότητα και σιωπή.
Κάποιες από τις περιπτώσεις βιασμού και παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης που έγιναν γνωστές είναι οι εξής:
- Νοέμβριος 1989. Συλλαμβάνονται στο Βόλο τέσσερα άτομα κατηγορούμενα για την αποπλάνηση ενός δωδεκάχρονου μαθητή.
- Δεκέμβριος 1992. Συλλαμβάνεται ένας 28χρόνος Αλβανός για το βιασμό του μόλις δυόμισι ετών γιού του.
- Μάρτιος 1993:. Ο Μ.Δ. συνελήφθη και αργότερα καταδικάστηκε για το βιασμό και τη δολοφονία του εξάχρονου γιου του. Αυτοκτόνησε στις φυλακές. .
- Σεπτέμβριος 1994: Η υπόθεση αυτή, αφορούσε σεξουαλική αποπλάνηση παιδιών ηλικίας από 9-15. Όταν οι γονείς το κατήγγειλαν στη Αστυνομία, ο δράστης έφυγε από την Ελλάδα και πήγε στην Μανίλα των Φιλιππίνων. Μέχρι σήμερα δεν έχει συλληφθεί.
- Σεπτέμβριος 1996. Συνελήφθη ο ΓΣ. Μέσα στο ελάχιστο χώρο ενός κλειστού φορτηγού εκτόνωνε το ζωώδη σεξουαλισμό του επί δέκα χρόνια πάνω στα κορμιά μικρών κοριτσιών. Το αρρωστημένο πάθος της παιδεραστίας του στοίχισε την αποπλάνηση σε τριάντα περίπου ανήλικα κορίτσια. Τα στρατολογούσε έξω από τα σχολεία, καφετέριες και "ουζάδικα" στην αρχή της εφηβείας τους. Τα περισσότερα θύματά του, παιδιά από φτωχιές ή διαλυμένες οικογένειες, τα έπειθε να τον ακολουθούν δελεάζοντας τα με ένα ασήμαντο χαρτζιλίκι που συνήθως δεν αποδιδόταν. Αργότερα τα εκβίαζε, αφού βιντεοσκοπούσε τη φρίκη.
΄-Σεπτέμβριος 1996. Σχηματίζεται δικογραφία εις βάρος του ΑΜ για εξώθηση δύο ανήλικων κοριτσιών στην πορνεία.
- Δεκέμβριος 2007. Ένα κορίτσι 11 χρονών κατήγγειλε στην αστυνομία την κόλαση που ζούσε τα τελευταία 5 χρόνια. Το κορίτσι εξαναγκαζόταν από την μητέρα του και τον φίλο της να «πουλάει» το παιδικό της κορμάκι σε διάφορους «κύριους» για 50 ευρώ ή για μία τηλεκάρτα.
Αυτές είναι μόνο κάποιες από τις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών που βγήκαν στη επιφάνεια. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές ακόμα υποθέσεις που δεν έχουν βγει στο φώς εξαιτίας της σιωπής που επικρατεί. Σε όλες τις περιπτώσεις των παιδεραστών κάποιοι γνωρίζουν αλλά ποτέ δεν μιλούν. Εκτός από τα ίδια θύματα, είναι πολύ πιθανόν να γνωρίζει κάποιος από την οικογένεια τους, από την οικογένεια του θύτη ή από το μέρος που ζει ο βιαστής και παιδεραστής.
Και όμως, κανείς δεν μιλάει για το γεγονός. Οι μεν πρώτοι το κάνουν για λόγους μίας δήθεν προστασίας. Πιστεύουν πως το να μη καταγγείλουν στη αστυνομία το περιστατικό προστατεύουν το θύμα και αποφεύγουν το κοινωνικό στιγματισμό. Όμως δεν ξέρουν το πόσο μεγάλο λάθος είναι αυτό που κάνουν. Η προστασία του θύματος δεν έρχεται με την σιωπή αλλά με την κραυγή! Ο θύτης είναι ο φταίχτης όχι το θύμα,(!!!) για αυτό ας σταματήσει επιτέλους όλο αυτό περί στιγματισμού του θύματος. Είναι απαράδεκτο!!
Επίσης, ούτε και οι γείτονες μιλούν αν και 1 στις 2 περιπτώσεις γνωρίζουν τα πάντα. Γιατί; Από αδιαφορία. «Γιατί να πλέξω σε κάποια υπόθεση που δεν μ’ αφορούσε;» αναρωτιούνται εκ των υστέρων, μετά την αποκάλυψη μίας υπόθεσης παιδεραστίας, όταν ερωτούνται από τους δημοσιογράφους.Λες και το κακό δεν θα χτυπήσει κάποτε και την πόρτα τους. Λες και το παιδικό κλάμα που συχνά-πυκνά ακούγεται στο διπλανό διαμέρισμα δεν συγκινεί κανέναν. Λες και οι γείτονες δεν είναι και αυτοί γονείς. Μα και όταν συλληφθούν οι δράστες και γίνει η προσαγωγή τους στη αστυνομία, τις περισσότερες φορές αφήνονται ξανά ελεύθεροι. Γιατί; Αδιαφορία, αποφυγή «λεπτών» περιπτώσεων ή μήπως γιατί τα κυκλώματα παιδεραστίας προστατεύουν καλά τα μέλη τους;
Οι συνέπειες της σεξουαλικής κακοποίησης στα παιδιά είναι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες. Κάποιο από τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα της σεξουαλικής κακοποίησης είναι τα συχνά σωματικά παράπονα του παιδιού, οι εμετοί ή οι πονοκέφαλοι, τα οποία όμως δεν εξηγούνται από τις ιατρικές εξετάσεις. Στη μετέπειτα ενήλικη ζωή του ατόμου, η σεξουαλική κακοποίηση μπορεί να οδηγήσει στη κατάθλιψη, σε χαμηλή αυτοπεποίθηση, αλλά και σε ερωτικές δυσκολίες, όπως η αποφυγή της ερωτικής επαφής ή στην πορνεία.
Τελειώνοντας το κείμενο, αξίζει πιστεύω να αναφερθούν κάποιες απλές συμβουλές που δίνουν οι ειδικοί, σε περίπτωση που γνωρίζετε κάποιο παιδί που έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά. Αν υποπτεύεστε πως το παιδί έχει κακοποιηθεί, κρατήστε την ψυχραιμία σας και καθησυχάστε το. Ίσως το παιδί δεν σας τα πει όλα από την αρχή. Μη το πιέσετε απλά αφήστε το να ηρεμήσει και να πάρει το χρόνο του. Ακούστε το προσεκτικά, χωρίς να βάζετε λέξεις στο στόμα του. Προσπαθήστε να μη δείξετε θυμό ή στεναχώρια, καθώς η υπερβολική εκδήλωση των δικών σας συναισθημάτων, θα το αποθαρρύνει από το να ανοιχτεί περισσότερο και μπορεί να νοιώσει ενοχές. Όταν το παιδί ολοκληρώσει την αφήγηση του, μη ξεχάσετε να πείτε στο παιδί πως είναι πολύ γενναίο που σας μίλησε. Για επιπλέον βοήθεια μπορείτε να τηλεφωνήσετε στο «Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης» (197) ή άλλους οργανισμούς, όπως το «Χαμόγελο του Παιδιού» (1056), την ΕΠΙΨΥ (8018011177) ή τον «Συνήγορο του Παιδιού» (8001132000).
Sincerely yours
Μαίρη
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Παιδοφιλία είναι η ερωτική έλξη και οι ερωτικές δραστηριότητες ενός ενήλικα για παιδιά που δεν έχουν φτάσει ακόμα την ηλικία της εφηβείας. Όταν η έλξη αυτή οδηγεί σε ερωτική πράξη του ενήλικα μιλάμε πλέον για παιδεραστία.
Ως σεξουαλική κακοποίηση ορίζεται η ερωτική επίθεση σε ένα παιδί. Με τον όρο παιδοφιλία περιγράφουμε την διαταραχή που περιλαμβάνει έντονες και επαναλαμβανόμενες ερωτικές τάσεις και ερωτικές φαντασιώσεις ερωτικής δραστηριότητας για ένα παιδί που δεν έχει φτάσει ακόμα στην ηλικία της εφηβείας. Το αντικείμενο της ερωτικής έλξης για κάποιον με αυτή τη διαταραχή είναι πολύ συγκεκριμένο, π.χ. κορίτσια από 8 και 10 ετών.
Οι παιδεραστές είναι εχθροί «εντός των τειχών» και συνήθως εισχωρούν πολύ εύκολα στο οικείο περιβάλλον του παιδιού. Οι παιδεραστές συμπεριφέρονται με προσποιητή καλοσύνη που ξεγελά τους γονείς και τα παιδιά. Αναζητούν εργασία που τους φέρνει σε επαφή με παιδιά, π.χ. σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, σχολεία, πάρκα, αθλητικούς χώρους, παιδότοπους, κολυμβητήρια κ.λπ. ή να συχνάζουν σε αυτούς τους χώρους με σκοπό να γνωρίσουν παιδιά.Με πολλούς τρόπους προσπαθούν να εγκλωβίσουν τα θύματα τους. Μπορεί να προσφέρουν στα παιδιά ένα συνδυασμό από δώρα, χάρες, παιχνίδια, εξόδους, χρήματα και απειλές για να τα εγκλωβίσουν.Επίσης, μπορεί να τους προσφέρουν τσιγάρα, ποτό, το να μείνουν έξω μέχρι αργά, το να παρακολουθήσουν περισσότερη τηλεόραση, γενικώς κάποια από τα απαγορευμένα πράγματα.Μα μπορεί να τα απειλήσουν με βία ή ακόμα και με απόσυρση της αγάπης τους αν δεν κάνουν τα παιδιά αυτό που θέλουν. Οι περισσότεροι προσπαθούν να μάθουν όσο γίνεται περισσότερα για το παιδί και να απομακρύνουν το παιδί από τους γονείς του.Αυτές οι μέθοδοι προσέγγισης θυμάτων από τους παιδεραστές, γίνονται γνωστές από τις διάφορες έρευνες που κατά καιρούς γίνονται από τους μελετητές.
Με το internet, τα πλοκάμια των παιδεραστών έχουν εξαπλωθεί ταχύτερα καθώς γίνεται πολύ πιο εύκολη η εύρεση των θυμάτων τους. Χάρη στο internet, δεν χρειάζεται πια να πλησιάζουν χώρους, όπως παιδικές χαρές και σχολεία, όπου βρίσκονται παιδιά για να βάζουν σε εφαρμογή το αρρωστημένο τους σχέδιο. Ούτε βέβαια χρειάζεται να δουλεύουν σε χώρους όπου συχνάζουν παιδιά. Τώρα μ’ ένα απλό κλικ με το «ποντίκι» έχουν πρόσβαση σε εκατοντάδες παιδιά- θύματα. Πρόσφατα μία πρωτοποριακή έρευνα για το φαινόμενο της παιδοφιλίας και της παιδεραστίας έγινε από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, από την ομάδα του καθηγητή Ε. Παπάνη. Στην έρευνα αυτή καταγράφτηκε για πρώτη φορά ο τρόπος που οι παιδόφιλοι προσεγγίζουν τους ανηλίκους μέσω του διαδικτύου. Καταγράφονται τα κοινωνικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά των ατόμων που προσεγγίζουν παιδιά, η θεματολογία των συνομιλιών τους και το κατά πόσο διακινείται παιδικό πορνογραφικό υλικό.
Έτσι για τις ανάγκες της έρευνας δημιουργήθηκαν από τους ερευνητές του Πανεπιστημίου δύο chat rooms, δηλαδή δύο ιστοχώροι με δύο ψεύτικα παιδικά προφίλ: ενός αγοριού από τη Μυτιλήνη και ενός κοριτσιού από την Αθήνα. Και τα δύο υποτίθεται ότι είναι 10 ετών και ότι καλούσαν ανθρώπους σε προσωπική συνομιλία στο chat. Το φανταστικό αγόρι προερχόταν από μία τετραμελή οικογένεια χωρισμένων γονέων και είχε μικρότερο αδελφό. Το κορίτσι ανήκε σε μία επίσης τετραμελή οικογένεια, είχε μία αδελφή δύο χρόνια μικρότερη και κατοικούσε σε νότιο προάστιο των Αθηνών. Τα αποτελέσματα της έρευνας προκαλούν μεγάλο ενδιαφέρον και αξίζει να αναφερθούν στο συγκεκριμένο κείμενο.
Τις πρώτες εβδομάδες της έρευνας, τα δύο φανταστικά παιδιά προσεγγίστηκαν από συνολικά 50 άτομα, τα οποία είχαν εισέλθει στο chat room, αναζητώντας φιλική παρέα ή ερωτικό σύντροφο. Το αγόρι προσεγγίστηκε από έναν ομοφυλόφιλο άνδρα 26 ετών, ο οποίος όμως διέκοψε τη συνομιλία όταν έμαθε την ηλικία του. Αντίθετα, το κορίτσι προσεγγίστηκε από 49 άνδρες μεταξύ 20 και 45 ετών: το 1% έγγαμοι χωρίς παιδιά και το 99% άγαμοι. Το 50% ήταν κάτοικοι αστικών περιοχών, το 30% ημιαστικών και το 20% νησιωτικών περιοχών.
Από αυτούς οι 42 εκ των συνολικά 50 που προσέγγιζαν τα παιδιά, παρουσίασαν φυσιολογική συμπεριφορά: διέκοψαν τη συνομιλία τους αμέσως μόλις κατάλαβαν ότι πρόκειται για ανήλικα. Οι δύο παρουσίασαν εν δυνάμει παραπτωματική συμπεριφορά, αφού συνέχισαν να συνομιλούν με την ανήλικη. Όμως, οι 8 στους 50 εμφάνισαν καθαρά παιδοφιλικά χαρακτηριστικά, αφού προσπάθησαν να προσελκύσουν την ανήλικη. Αυτοί είχαν ηλικία 20-27 ετών και ήταν κάτοικοι αστικών περιοχών.
Η συγκεκριμένη έρευνα έχει τεκμηριώσει και τον τρόπο που οι παιδόφιλοι πλησιάζουν τα παιδιά μέσω internet: «Συνήθως ξεκινούν με γλυκό και παιγνιώδη τρόπο και έπεται το αίτημα για χρήση κάμερας. Ακολουθούν ερωτήσεις σεξουαλικού περιεχομένου, διερευνητικές των γνώσεων του παιδιού για θέματα σεξουαλικότητας, συλλογή πληροφοριών σχετικά με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται το παιδί, ερωτήσεις για την ανάπτυξη και τη σεξουαλική του εμπειρία. Έπειτα, ακολουθεί η αποστολή πορνογραφικού υλικού ή συνδέσεων προς τέτοιες σελίδες. Στη συνέχεια, το παιδί προτρέπεται σε αυτοϊκανοποίηση, γίνεται αναφορά στη σεξουαλική διέγερση του συνομιλητή και στο περιεχόμενο της καταπρόσωπο συνάντησής τους και ακολουθεί η ανταλλαγή των προσωπικών στοιχείων.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Βρετανικού Οργανισμού “Stop it now”, για την πρόληψη της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης, 1 στα 10 παιδιά έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά με σοβαρό τρόπο (δηλαδή άγγιγμα γυμνών γεννητικών οργάνων και χειρότερες μορφές) και τα 3/4 των παιδιών που κακοποιούνται σεξουαλικά δεν θα μιλήσουν σε κανέναν κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας γι' αυτό. Δυστυχώς επικρατεί ο νόμος της σιωπής.... Ωστόσο, ακόμα και αν κάποια παιδιά μιλήσουν ελάχιστα θα φτάσουν να απασχολήσουν τις αστυνομικές αρχές, τις κοινωνικές υπηρεσίες ή τους επαγγελματίες υγείας. Έτσι, ενώ τα καταγεγραμμένα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στις ΗΠΑ είναι 1-2 στα 1.000 παιδιά, οι περισσότεροι ερευνητές διεθνώς συμφωνούν ότι 1 στις 4 γυναίκες και 1 στους 6 ή 7 άνδρες έχουν υποστεί κάποια μορφή σεξουαλικής κακοποίησης μέχρι να ενηλικιωθούν.
Στη χώρα μας, σεξουαλική και σωματική κακοποίηση έχει υποστεί το 15% των μαθητών ηλικίας 8-12 ετών, ενώ μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις ο θύτης είναι κάποιος από το οικογενειακό περιβάλλον του παιδιού. Τα ανησυχητικά αυτά στοιχεία για την χώρα μας προκύπτουν από πανελλαδική έρευνα σε 2.500 παιδιά που πραγματοποίησε το Ίδρυμα Ελληνισμού. Ωστόσο, το φαινόμενο της παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης συμβαίνει σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από όσο γνωρίζουμε, όμως καλύπτεται από έντονη μυστικότητα και σιωπή.
Κάποιες από τις περιπτώσεις βιασμού και παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης που έγιναν γνωστές είναι οι εξής:
- Νοέμβριος 1989. Συλλαμβάνονται στο Βόλο τέσσερα άτομα κατηγορούμενα για την αποπλάνηση ενός δωδεκάχρονου μαθητή.
- Δεκέμβριος 1992. Συλλαμβάνεται ένας 28χρόνος Αλβανός για το βιασμό του μόλις δυόμισι ετών γιού του.
- Μάρτιος 1993:. Ο Μ.Δ. συνελήφθη και αργότερα καταδικάστηκε για το βιασμό και τη δολοφονία του εξάχρονου γιου του. Αυτοκτόνησε στις φυλακές. .
- Σεπτέμβριος 1994: Η υπόθεση αυτή, αφορούσε σεξουαλική αποπλάνηση παιδιών ηλικίας από 9-15. Όταν οι γονείς το κατήγγειλαν στη Αστυνομία, ο δράστης έφυγε από την Ελλάδα και πήγε στην Μανίλα των Φιλιππίνων. Μέχρι σήμερα δεν έχει συλληφθεί.
- Σεπτέμβριος 1996. Συνελήφθη ο ΓΣ. Μέσα στο ελάχιστο χώρο ενός κλειστού φορτηγού εκτόνωνε το ζωώδη σεξουαλισμό του επί δέκα χρόνια πάνω στα κορμιά μικρών κοριτσιών. Το αρρωστημένο πάθος της παιδεραστίας του στοίχισε την αποπλάνηση σε τριάντα περίπου ανήλικα κορίτσια. Τα στρατολογούσε έξω από τα σχολεία, καφετέριες και "ουζάδικα" στην αρχή της εφηβείας τους. Τα περισσότερα θύματά του, παιδιά από φτωχιές ή διαλυμένες οικογένειες, τα έπειθε να τον ακολουθούν δελεάζοντας τα με ένα ασήμαντο χαρτζιλίκι που συνήθως δεν αποδιδόταν. Αργότερα τα εκβίαζε, αφού βιντεοσκοπούσε τη φρίκη.
΄-Σεπτέμβριος 1996. Σχηματίζεται δικογραφία εις βάρος του ΑΜ για εξώθηση δύο ανήλικων κοριτσιών στην πορνεία.
- Δεκέμβριος 2007. Ένα κορίτσι 11 χρονών κατήγγειλε στην αστυνομία την κόλαση που ζούσε τα τελευταία 5 χρόνια. Το κορίτσι εξαναγκαζόταν από την μητέρα του και τον φίλο της να «πουλάει» το παιδικό της κορμάκι σε διάφορους «κύριους» για 50 ευρώ ή για μία τηλεκάρτα.
Αυτές είναι μόνο κάποιες από τις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών που βγήκαν στη επιφάνεια. Ωστόσο, υπάρχουν πολλές ακόμα υποθέσεις που δεν έχουν βγει στο φώς εξαιτίας της σιωπής που επικρατεί. Σε όλες τις περιπτώσεις των παιδεραστών κάποιοι γνωρίζουν αλλά ποτέ δεν μιλούν. Εκτός από τα ίδια θύματα, είναι πολύ πιθανόν να γνωρίζει κάποιος από την οικογένεια τους, από την οικογένεια του θύτη ή από το μέρος που ζει ο βιαστής και παιδεραστής.
Και όμως, κανείς δεν μιλάει για το γεγονός. Οι μεν πρώτοι το κάνουν για λόγους μίας δήθεν προστασίας. Πιστεύουν πως το να μη καταγγείλουν στη αστυνομία το περιστατικό προστατεύουν το θύμα και αποφεύγουν το κοινωνικό στιγματισμό. Όμως δεν ξέρουν το πόσο μεγάλο λάθος είναι αυτό που κάνουν. Η προστασία του θύματος δεν έρχεται με την σιωπή αλλά με την κραυγή! Ο θύτης είναι ο φταίχτης όχι το θύμα,(!!!) για αυτό ας σταματήσει επιτέλους όλο αυτό περί στιγματισμού του θύματος. Είναι απαράδεκτο!!
Επίσης, ούτε και οι γείτονες μιλούν αν και 1 στις 2 περιπτώσεις γνωρίζουν τα πάντα. Γιατί; Από αδιαφορία. «Γιατί να πλέξω σε κάποια υπόθεση που δεν μ’ αφορούσε;» αναρωτιούνται εκ των υστέρων, μετά την αποκάλυψη μίας υπόθεσης παιδεραστίας, όταν ερωτούνται από τους δημοσιογράφους.Λες και το κακό δεν θα χτυπήσει κάποτε και την πόρτα τους. Λες και το παιδικό κλάμα που συχνά-πυκνά ακούγεται στο διπλανό διαμέρισμα δεν συγκινεί κανέναν. Λες και οι γείτονες δεν είναι και αυτοί γονείς. Μα και όταν συλληφθούν οι δράστες και γίνει η προσαγωγή τους στη αστυνομία, τις περισσότερες φορές αφήνονται ξανά ελεύθεροι. Γιατί; Αδιαφορία, αποφυγή «λεπτών» περιπτώσεων ή μήπως γιατί τα κυκλώματα παιδεραστίας προστατεύουν καλά τα μέλη τους;
Οι συνέπειες της σεξουαλικής κακοποίησης στα παιδιά είναι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες. Κάποιο από τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα της σεξουαλικής κακοποίησης είναι τα συχνά σωματικά παράπονα του παιδιού, οι εμετοί ή οι πονοκέφαλοι, τα οποία όμως δεν εξηγούνται από τις ιατρικές εξετάσεις. Στη μετέπειτα ενήλικη ζωή του ατόμου, η σεξουαλική κακοποίηση μπορεί να οδηγήσει στη κατάθλιψη, σε χαμηλή αυτοπεποίθηση, αλλά και σε ερωτικές δυσκολίες, όπως η αποφυγή της ερωτικής επαφής ή στην πορνεία.
Τελειώνοντας το κείμενο, αξίζει πιστεύω να αναφερθούν κάποιες απλές συμβουλές που δίνουν οι ειδικοί, σε περίπτωση που γνωρίζετε κάποιο παιδί που έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά. Αν υποπτεύεστε πως το παιδί έχει κακοποιηθεί, κρατήστε την ψυχραιμία σας και καθησυχάστε το. Ίσως το παιδί δεν σας τα πει όλα από την αρχή. Μη το πιέσετε απλά αφήστε το να ηρεμήσει και να πάρει το χρόνο του. Ακούστε το προσεκτικά, χωρίς να βάζετε λέξεις στο στόμα του. Προσπαθήστε να μη δείξετε θυμό ή στεναχώρια, καθώς η υπερβολική εκδήλωση των δικών σας συναισθημάτων, θα το αποθαρρύνει από το να ανοιχτεί περισσότερο και μπορεί να νοιώσει ενοχές. Όταν το παιδί ολοκληρώσει την αφήγηση του, μη ξεχάσετε να πείτε στο παιδί πως είναι πολύ γενναίο που σας μίλησε. Για επιπλέον βοήθεια μπορείτε να τηλεφωνήσετε στο «Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης» (197) ή άλλους οργανισμούς, όπως το «Χαμόγελο του Παιδιού» (1056), την ΕΠΙΨΥ (8018011177) ή τον «Συνήγορο του Παιδιού» (8001132000).
Sincerely yours
Μαίρη
Σχόλια