Επιμέλεια: Μαίρη Κάντα
«Ζω ένα από τα ωραιότερα καλοκαίρια της ζωής μου» δήλωσε ο Παναγιώτης Ραφαηλίδης που μίλησε για την συνεργασία του με τον Νίκο Βέρτη το φετινό καλοκαίρι στο νυχτερινό κέντρο «Fantasia”. O Παναγιώτης Ραφαηλίδης λίγο πριν ανεβεί στη πίστα να τραγουδήσει μίλησε και για τις δυσκολίες του επαγγέλματος. «Στη Ελλάδα ο «επαγγελματισμός» στη δισκογραφία είναι πολύ πίσω» .
Μετά από τρία χρόνια συνεργάζεστε ξανά με τον Νίκο Βέρτη. Πώς νοιώθετε για αυτή την συνεργασία;
Είμαι πολύ χαρούμενος. Όταν κάτι επαναλαμβάνεται σημαίνει πως δεν έτυχε αλλά πέτυχε. Προφανώς και ο Νίκος έμεινε ευχαριστημένος από την προηγούμενη συνεργασία μας, σαφώς και εγώ γιατί δέχτηκα με μεγάλη χαρά την πρόταση. Το «Fantasia” είναι ένας χώρος καταπληκτικός με πολύ νέο κόσμο, παλμό και κέφι. Νομίζω πως πετυχαίνουμε το στόχο: να ξεδίνει ο κόσμος και να ξεχνάει τα προβλήματά του.
Υπάρχουν στιγμές που είπατε: «Δεν αντέχω, σταματάω να τραγουδάω»;
Πάρα πολλές. Δυστυχώς στη Ελλάδα είναι πολύ πίσω ο παράγοντας «επαγγελματισμός» στη δισκογραφία. Τα πράγματα γίνονται λίγο πιο πρόχειρα. Έχω νοιώσει πολλές φορές ότι θα ήθελα να κάνω κάτι άλλο που να μη με πληγώνει όσο αυτή η δουλειά, αλλά οι στιγμές που βρίσκομαι πάνω και τραγουδάω, επουλώνουν κάθε πληγή.
Τι σας προσφέρει η μουσική;
Η μουσική είναι σαν «το χέρι που τραβάει από έναν άνθρωπο το φίμωτρο». Με απελευθερώνει, μου δίνει την ευκαιρία να εκφραστώ. Όταν είμαι πάνω στην σκηνή, είμαι στο φυσικό μου περιβάλλον, αναπνέω επιτέλους και ξεχνάω όλα μου τα προβλήματα.
Ουσιαστικά η σχέση σας με το τραγούδι ξεκίνησε το 2004, όταν λάβατε μέρος σε ένα διαγωνισμό που έκανε η ΕΡΤ για να επιλεχθεί αντιπρόσωπος μας στην Eurovision. Θα ξαναμπαίνατε σε μία τέτοια διαδικασία;
Δεν είμαι ούτε θετικός, ούτε αρνητικός απέναντι σε αυτή την ιδέα. Με ιντριγκάρει η ιδέα του να διαγωνιστώ και στη συνέχεια να εκπροσωπήσω την χώρα μου. Όμως δεν έχει τύχει να βρεθεί το κατάλληλο τραγούδι και δεν έχω πολυασχοληθεί με το θέμα Eurovision. Αν θα το έκανα ποτέ θα το έκανα με τεράστια υπευθυνότητα και επαγγελματισμό.
Πώς σας φάνηκε η εμφάνιση της Ελλάδος στη φετινή Eurovision;
Ήταν μία αξιοπρεπής εμφάνιση, είμαι πολύ ευχαριστημένος. Καμάρωσα και ανατρίχιασα σαν Έλληνας με την «ζεμπεκιά» στο εξωτερικό.
Ποιο είναι το μυστικό αυτής της δουλειάς;
Μάλλον η ειλικρίνεια, η αλήθεια πιστεύω. Το να βγάζεις αυτό που έχεις να δώσεις και να το δίνεις στο κόσμο ατόφιο, αληθινό. Να μη προσποιείσαι.
Έχετε κλάψει για κάτι;
Κλαίω εύκολα. Κλαίω κάθε εβδομάδα στο «Πάμε Πακέτο». Κλαίω όταν περνάω δίπλα από ένα άνθρωπο που ζητιανεύει, όταν ακούσω μία ιστορία, κλαίω από χαρά…. Γενικά δεν ελέγχω τα μάτια μου.
Με ποιον τραγουδιστή θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Το μεγαλύτερο μου όνειρο όσο αφορά τις συνεργασίες εκπληρώθηκε πολύ γρήγορα. Θεωρούσα άπιαστο όνειρο το να βρεθώ ποτέ δίπλα στη Χαρούλα Αλεξίου και μου συνέβη όταν ήμουν πέντε μήνες τραγουδιστής. Όμως υπάρχουν καλλιτέχνες που θα θαυμάζω πάρα πολύ και θα ήθελα να βρεθώ κοντά τους. Ο Γιάννης Πάριος, που είναι ένας ογκόλιθος του ελληνικού τραγουδιού, και από πιο σύγχρονους, μου αρέσει πολύ η Νατάσσα Θεοδωρίδου, ο Αντώνης Ρέμος, η Πέγκυ Ζήνα.
Ξεχωρίζετε κάποιο από τα τραγούδια που έχετε τραγουδήσει και γιατί;
Αγαπημένο μου τραγούδι είναι το πρώτο με το οποίο συστήθηκα στο κόσμο το «Θέλω να μάθω». Είμαι συναισθηματικά δεμένος με αυτό γιατί ήταν το πρώτο τραγούδι που άκουσα στο ραδιόφωνο από εμένα. Επίσης, το «Πετάω Ψηλά» τα τελευταία χρόνια γιατί μου χάρισε μία ευρύτερη αποδοχή από τον κόσμο.
Σχόλια