Γράφει η Μαίρη Κάντα
«Ακολουθήστε τα όνειρά σας και μη αφήσετε κανέναν να τα γκρεμίσει», άκουσε ο νεαρός Νικόλας τον καθηγητή του να λέει στο σημερινό μάθημα.
Μέχρι να φτάσει στο σπίτι σκεφτόταν τα λόγια του καθηγητή. Ο Νικόλας είναι ένα πολύ ξεχωριστό παιδί. Άριστος μαθητής του Λυκείου, σύμφωνα με τους καθηγητές και το πιο χαμογελαστό παιδί σύμφωνα με τους φίλους και τους συμμαθητές του.
Όλοι στη γειτονιά γνώριζαν για τον χαμογελαστό αυτό νεαρό και του μιλούσαν όταν έμπαινε στο φούρνο με το λευκό μπαστούνι του ή όταν ψώνιζε στο σούπερ μάρκετ. Λευκό μπαστούνι είπα; Σωστά. Ξέχασα να αναφέρω πως ο Νικόλας είχε γεννηθεί τυφλός. Η τύφλωση δεν είχε στερήσει από τον νεαρό σχεδόν τίποτα. Ζούσε αρμονικά μαζί με την οικογένειά του, διασκέδαζε με την παρέα του και ονειρευόταν….
Ονειρευόταν…. Όσο και αν αγαπούσε τους γονείς του, δίσταζε να τους εκμυστηρευθεί το μεγάλο του όνειρο. Αυτό που φώλιαζε τόσο καιρό στη καρδιά του. Μα τα πρωινά λόγια μέσα στη τάξη, αναπτέρωσαν το ηθικό του. «Θα τα καταφέρω; Να τολμήσω; Ποιος μπορεί να μου πει «όχι» αν μιλήσει η καρδιά; Ένα ρίσκο θέλει η ζωή» σκεφτόταν έντονα. Ήθελε να ρισκάρει, να ζήσει. Ονειρευόταν να κάνει το γύρο του κόσμου με ένα ποδήλατο. Να ταξιδέψει στη Κίνα, στη Ιρλανδία, στη Γερμανία, την Ιταλία, να γνωρίσει νέους πολιτισμούς, ήθη και έθιμα και όλα αυτά πάνω σε ένα ποδήλατο.
Μα πώς θα μπορούσε να το κάνει; Πώς θα έπειθε τη οικογένεια του να τον αφήσουν να πραγματοποιήσει το όνειρό του; Πολλά ερωτηματικά στερούσαν από το νεαρό τη πραγματοποίηση του ονείρου του. Αυτή τη φορά όμως ήταν αποφασισμένος. Θα έβαζε σε εφαρμογή το σχέδιο του. Θα έψαχνε τρόπους για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και όταν θα είχε οργανώσει τα πάντα θα μιλούσε και στους γονείς του.
Την επόμενη κιόλας μέρα ο Νικόλας άρχισε την έρευνα. Η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο, σίγουρα θα υπάρχει λύση και για μένα σκεφτόταν. Όταν πληκτρολόγησε στο διαδίκτυο «ποδήλατο για τυφλούς», τα πρώτα αποτελέσματα του δημιούργησαν ένα τεράστιο χαμόγελο. «Τάντεμ ονομάζονται τα διπλά ποδήλατα που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένας τυφλός» άκουσε την φωνή του εκφωνητή ο Νικόλας και άρχισε ήδη να ονειρεύεται πως βρίσκεται στη Ιταλία. Παράγγειλε αμέσως αυτό το ποδήλατο. Έπρεπε να το ελέγξει από κοντά, να το αγγίξει, το νοιώσει. Ήταν το μέσο για να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα.
Στη συνέχεια άρχισε να ψάχνει περισσότερο. Καλό το διπλό ποδήλατο, αλλά για να το χρησιμοποιήσει έπρεπε να βρει και άλλο άτομο χωρίς πρόβλημα όρασης. Ποιος θα ήταν πρόθυμος να τον ακολουθήσει; Δεν ήταν κάτι εύκολο. Όχι, αυτό το ταξίδι έπρεπε να το κάνει μόνος του. Το είχε ανάγκη. Μόνος του, διασχίζοντας τον κόσμο με ένα ποδήλατο.
Τα βιονικά γυαλιά είναι η καλύτερη επιλογή για τον Νικόλα. Αρκετά ακριβά αλλά με τις οικονομίες που μάζευε για τις σπουδές του, θα μπορέσει να τα αγοράσει. Ένα όμορφο ποδήλατο, τα γυαλιά που μου δίνουν φωνητικές οδηγίες για το δρόμο και τα εμπόδια που θα συναντώ, θα καταφέρω να κάνω το γύρο του κόσμου» σκέφτηκε ο Νικόλας και έκλεισε τον υπολογιστή. Είχε φτάσει στη μισή διαδρομή. Τώρα έπρεπε να βρει τρόπο να μιλήσει στους γονείς του.
Θα τους μιλούσε την επόμενη κιόλας μέρα. Τα είχε όλα κανονίσει. Είχε παραγγείλει να του φέρουν ένα ποδήλατο το απόγευμα της επόμενης μέρας. Την ώρα που θα έφερναν από το κατάστημα το μαγαζί θα έβρισκε την ευκαιρία να συζητήσει με τους γονείς του.
Έτσι και έγινε. Η ώρα πλησίαζε 19:00 και από στιγμή σε στιγμή το κουδούνι θα χτυπούσε. Όλη η οικογένεια ήταν συγκεντρωμένη στο σαλόνι και συζητούσαν διάφορα. Η καρδιά του Νικόλα χτυπούσε δυνατά όταν άκουσε το κουδούνι. Το ποδήλατο είχε πια φτάσει στο σπίτι του Νικόλα. Οι γονείς του κοιτούσαν το ποδήλατο και είχαν μείνει άναυδοι. Περίμεναν να ακούσουν τι εξηγήσεις θα έδινε ο γιος τους.
Ο Νικόλας σύντομα ξεκίνησε να τους εξηγεί τα πάντα. Τους μίλησε για το μεγάλο του όνειρο, το ποδήλατο, το ταξίδι σε όλες τις χώρες που ήθελε να κάνει και για την έρευνα που έκανε. Δεν τους έκρυψε τίποτα. Ήθελε να γνώριζαν τα πάντα. Όσο μιλούσε κανένας δεν τον διέκοψε. Όταν ο Νικόλας τους εξήγησε τα πάντα, πήρε το λόγο ο πατέρας του. Με λίγες φράσεις νόμιζε πως θα τελείωνε η συζήτηση και το ποδήλατο θα επέστρεφε στο μαγαζί. «Νικόλα, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα Είσαι τυφλός, δεν μπορείς να ταξιδέψεις με ένα ποδήλατο όλο τον κόσμο.»
Έκανε λάθος όμως. Ο Νικόλας ήταν αποφασισμένος για αυτό το ταξίδι και θα έκανε τα πάντα για να πάει, ακόμα και αν ο πατέρας του ήταν αντίθετος.
- Μπορεί να είμαι τυφλός μπαμπά, αλλά ζω, έχω όνειρα και θέλω να τα υλοποιήσω. Μπορεί να μη σε βλέπω, αλλά ξέρω πως είσαι. Ξέρω τα πάντα για σένα. Σέβομαι τις επιλογές σου ακόμα και αν δεν είναι σωστές. Θέλω να ταξιδέψω με ποδήλατο και θα το κάνω.
- Τι είναι αυτά που λες; Δεν καταλαβαίνεις πως είναι αδύνατον γιε μου; Θέλεις να βάλω τις φωνές;
- Όχι, δεν καταλαβαίνω τίποτα. Δεν μπορείς να μου αλλάξεις γνώμη. Σε δύο μήνες ενηλικιώνομαι και τότε θα κάνω πραγματικότητα το όνειρο μου με αυτό εδώ το ποδήλατο.
- Σύνελθε! Μέχρι αύριο να έχεις επιστρέψει το ποδήλατο από εκεί που το πήρες. Διαφορετικά θα το πετάξω στα σκουπίδια.
-Μπαμπά, κατάλαβέ με. Θέλω να ζήσω όπως όλοι. Θέλω να μπορώ να ονειρεύομαι. Να μπορώ να πραγματοποιώ τους στόχους μου. Αυτό το ποδήλατο θα με βοηθήσει. Δεν θα πάθω τίποτα. Τα έχω ψάξει όλα και είμαι προετοιμασμένος για όλα. Θέλω να πάω να γνωρίσω άλλους λαούς.
- Να γνωρίσεις άλλους λαούς, δεν λέω. Αλλά να πάμε όλοι μαζί. Με το αεροπλάνο. Τι το θέλεις αυτό το ποδήλατο; Αν σου αρέσει τόσο, κράτα το αλλά δεν θα ανεβείς ποτέ πάνω σε αυτό.
-Μπαμπά, θα ανεβώ και θα ταξιδέψω. Δεν μπορείς να μου αλλάξεις γνώμη.
Σε αυτό το σημείο επενέβη και η μητέρα του Νικόλα που τόση ώρα στεκόταν σιωπηλή.
- Παιδί μου, εμένα δεν με σκέφτεσαι; Δεν καταλαβαίνεις τις ανησυχίες μας;
- Σας καταλαβαίνω μαμά. Αλλά καταλάβετε και εμένα. Θέλω να ταξιδέψω, θέλω να ακολουθήσω τα όνειρά μου, να ζήσω. Δεν είμαι μόνο τυφλός, είμαι και νέος άνθρωπος με όνειρα και προσδοκίες. Σας υπόσχομαι πως θα προσέχω. Αλήθεια..
Πέντε μήνες αργότερα
Πέντε μήνες αργότερα στο σπίτι του Νικόλα φτάνει ο ταχυδρόμος φέρνοντας μία καρτ ποστάλ από τη Ιαπωνία. Ο νεαρός Νικόλας είχε εκπληρώσει το όνειρό του.
Σχόλια