Γράφει η Μαίρη Κάντα
Πόσο απαραίτητη είναι η αγάπη στη ζωή μας; Μπορεί και να θεραπεύσει;
Ο Μιλτιάδης δεν είχε χρόνο για την αγάπη. Ήταν βλέπετε γιατρός και μάλιστα πετυχημένος γιατρός σε μεγάλο νοσοκομείο. Ήταν όμως και αρρωστοφοβικός.. Σπάνια κάποιος να τον φώναζε Μιλτιάδη. Όλοι, συνάδερφοι, ασθενείς τον γνώριζαν ως «κατά φαντασία ασθενή». Όλα αυτά μέχρι που γνώρισε την Ζωή.
Η Ζωή βρέθηκε στο νοσοκομείο όπου δούλευε ο Μιλτιάδης, στα ξαφνικά. Ένα μικρό σπάσιμο χεριού και…. η συνάντηση με τον Μιλτιάδη ήταν καρμική. Η Ζωή η «χαρά της ζωής», αισιόδοξη, χαμογελαστή, ήρθε και ταίριαξε με τον μονίμως αγχωμένο, κατσούφη και γκρινιάρη Μιλτιάδη και έδεσε. Το πώς, ούτε και εγώ δεν ξέρω ακριβώς, αλλά δεν λένε πως τα ετερώνυμα πάντα έλκονται; Ε για να το λένε, κάτι θα ξέρουν.
Δεν θα έμενε για πολύ στο νοσοκομείο η Ζωή, άλλωστε ένα μικρό σπάσιμο στο χέρι είχε, δεν θα έμενε περισσότερο από 2-3 ώρες. Κάτι έπρεπε να κάνει και ο Μιλτιάδης. Δεν αφήνει κανείς στη τύχη την ζωή. Την ζωή με μικρό «ζ» αλλά και με μεγάλο «Ζ» για να μη μπερδευόμαστε. Και έκανε. Κανόνισε να κάνει μερικές εξετάσεις για να μείνει κάποιες μέρες στο νοσοκομείο για να περιμένει τα αποτελέσματα.
Όσο καιρό η Ζωή έμεινε στο νοσοκομείο, ο Μιλτιάδης δεν αναφερόταν σε κανένα υποτιθέμενο πρόβλημα υγείας του, άρχισε να περνά πολλές ώρες μαζί με την Ζωή και να νοιώθει πολύ όμορφα με την συζήτησή τους. Η κοπέλα τον βοηθά να δει την ζωή διαφορετικά, πιο αισιόδοξα, δίχως άγχος για το αύριο. Κάνουν κοινά όνειρα για το μέλλον.
Όμως, τα αποτελέσματα των εξετάσεων της Ζωής δεν ήταν καθόλου καλά. Ο Μιλτιάδης είχε θεωρήσει αυτές τις εξετάσεις περιττές, αλλά η ζωή τον διέψευσε. Η Ζωή έχει επιθετικό καρκίνο και παρέμεινε στο νοσοκομείο για να κάνει χημειοθεραπείες. Μηδαμινές ήταν οι πιθανότητες επιβίωσης. Ωστόσο ο Μιλτιάδης με την βοήθεια της Ζωής ξεπερνάει σιγά-σιγά το πρόβλημα της υποχονδριακής νεύρωσης και η Ζωή ζει όμορφα τις στιγμές που βρίσκεται στο νοσοκομείο.
Με τις συνεχείς χημειοθεραπείες, ο οργανισμός της Ζωής εξασθενεί ολοένα και περισσότερο, αλλά η ίδια δεν χάνει το κουράγιο της. Θέλει να γίνει καλά και να παντρευτεί τον άνθρωπο που της στάθηκε στις δύσκολες στιγμές, τον Μιλτιάδη. Με την σειρά του, ο Μιλτιάδης ευγνωμονεί τη Ζωή που ήρθε στη ζωή του και την άλλαξε προς το καλύτερο.
Αποφασίζουν να ανταλλάξουν όρκους αιώνιας αγάπης μέσα στο νοσοκομείο όταν οι γιατροί λένε στη Ζωή πως έχει μόνο ελάχιστες μέρες ζωής. Η Ζωή φοράει ένα λευκό φόρεμα με πράσινα λουλούδια, ο Μιλτιάδης ένα μαύρο κοστούμι με πράσινη γραβάτα και το δωμάτιο του νοσοκομείου γεμίζει με κόσμο. Ο Μιλτιάδης φοράει στο δάχτυλο της Ζωής ένα δαχτυλίδι και εκείνη χαμογελάει από ευτυχία. Λίγα λεπτά αργότερα αφήνει τη τελευταία της πνοή στη αγκαλιά του Μιλτιάδη.
Σχόλια