Γράφει: Μαίρη Κάντα
Μέρα απεργίας όλων των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και ο μόνος τρόπος για να κινηθείς στο κέντρο της Αθήνας είναι να έχεις δικό σου όχημα.
Η Αθηνά, μία 20χρόνη φοιτήτρια στη σχολή Καλών Τεχνών, αποφασίζει να πάει στη σχολή με το ποδήλατό της: ένα μέσο που χρησιμοποιεί συχνά για να κάνει βόλτες ή για να πηγαίνει για μάθημα όταν έχουν απεργία τα ΜΜΜ. Αντίθετα, ο Γρηγόρης είναι ένας 35χρόνος δικηγόρος που δεν χρησιμοποιεί καθόλου τα Μέσα Μεταφοράς. Για τις μετακινήσεις του, οδηγεί μία αρκετά ακριβή και γρήγορη μηχανή. Αν και τα τελευταία χρόνια έχει μόνιμη σχέση, του αρέσει να βλέπει τα κορίτσια να θαυμάζουν την μοτοσυκλέτα του, μα εκνευρίζεται όταν υπάρχει κίνηση στο δρόμο. Ειδικά όταν έχουν απεργία όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς…
Την μέρα της γενικής απεργίας των ΜΜΜ, ο Γρηγόρης έπρεπε να πάει στο γραφείο του, αλλά δεν περίμενε πως η μέρα του θα είχε άλλη κατάληξη και μία ενδιαφέρουσα γνωριμία. Όλα συνέβησαν όταν μία απρόσεκτη οδηγός ποδηλάτου έπεσε πάνω στη μηχανή του.
Γρηγόρης: Καλά κυρά μου, δεν βλέπεις μπροστά σου;
Αθηνά: Ε όχι και «κυρά»! Εσύ σταμάτησες απότομα και μιλάς από πάνω;
Γρηγόρης: Ναι, πες μας ότι φταίω και εγώ τώρα. Σταμάτησα για να μη χτυπήσω τον σκύλο που πέρασε ξυστά. Εσύ όμως δεν είδες που σταμάτησα. Κοίτα, κοίτα τι έκανες στη μηχανή! Την κατέστρεψες!
Αθηνά: Σιγά ρε υπερβολικέ! Μία γρατσουνιά είναι! Ηρέμησε! Θα πάθεις και τίποτα και μετά θα πρέπει να σε πάω και στο νοσοκομείο!
Γρηγόρης: Ηρέμησε, λέει.. Τι να της πεις τώρα;
Αθηνά: Έλα σταμάτα. Ας υποθέσουμε πως ήταν και δικό μου λάθος. Πάμε να κάτσουμε εκεί, να με κεράσεις ένα καφέ και να συζητήσουμε ήρεμα... Η σημερινή κίνηση στους δρόμους μαζί με τις απεργίες των Μέσων μας έχει κάνει όλους ευέξαπτους.
Γρηγόρης: Καλώς. Ας πάμε εκεί, για να φωνάξουμε και την τροχαία για να δώσουμε τα στοιχεία μας. Δεν πιστεύω να μη θέλεις να πληρώσεις για την ζημιά που έκανες!
Αθηνά: Καλά γκρινιάρη! Θα δούμε τι θα γίνει.
(Κάθονται σε ένα τραπέζι μίας καφετέριας που βρίσκεται στο πεζοδρόμιο.)
Αθηνά (συστήνεται στον Γρηγόρη): Αθηνά!
Γρηγόρης: Τι πράγμα;
Αθηνά: Το όνομα μου είναι Αθηνά. Δεν είπαμε να γνωριστούμε καλύτερα; Το δικό σου όνομα;
Γρηγόρης: Έχεις δίκιο. Συγγνώμη είναι περίεργη η σημερινή μέρα. Γρηγόρη με λένε. Μα τι κακό και αυτό να έχουν απεργία όλα τα μέσα μεταφοράς; Δηλαδή , έλεος πια… Κοίτα κίνηση.
Αθηνά: Έλα ντε! Και εσύ είσαι τυχερός! Έχεις την μοτοσυκλέτα σου, άλλοι που δεν έχουν δικό τους όχημα τι να πουν;
Γρηγόρης: Εσύ με τα μέσα μεταφοράς μετακινείσαι;
Αθηνά: Εξαρτάται. Μου αρέσουν τα ΜΜΜ, ειδικά το μετρό. Πηγαίνεις γρήγορα στο προορισμό σου και νοιώθω ασφαλής. Μου αρέσει που έχω την πολυτέλεια, όση ώρα βρίσκομαι στο λεωφορείο ή στο τρόλευ να διαβάσω ένα βιβλίο, να ακούσω την αγαπημένη μου μουσική ή απλά να παρατηρώ τους ανθρώπους να μπαίνουν σε αυτό.
Γρηγόρης: Να παρατηρείς ανθρώπους; Ενδιαφέρον αυτό που λες. Εγώ πάλι δεν τα μπορώ τα ΜΜΜ. Όλο αυτόν τον κόσμο να περιμένει στη στάση το λεωφορείο και μετά να στριμώχνεσαι από εδώ και από εκεί μέχρι να φτάσεις στο προορισμό σου. Και αν είσαι τυχερός και βρίσκεις ένα κάθισμα, είσαι αναγκασμένος να ακούσεις όλα τα κουτσομπολιά ή συζητήσεις για την πολιτική ή οτιδήποτε άλλο. Για να μη μιλήσω για τις απεργίες ή για τις καθυστερήσεις που έχουν. Απαπαπα, εγώ δεν είμαι για λεωφορεία και μετρό.. Γι αυτό και έχω την μηχανή μου!
Αθηνά: Σε τρομάζουν οι άνθρωποι;
Γρηγόρης: Εμένα; Χαχαχα (γελάει) Όχι φυσικά! Μου αρέσει η ταχύτητα και να έχω ανεξαρτησία στο δρόμο.
Αθηνά: Να υποθέσω πως έτσι ανεξάρτητος είσαι και στη προσωπική σου ζωή; Δεν νομίζω να είσαι τύπος των μακροχρόνιων σχέσεων…
Γρηγόρης: Λάθος κάνεις. Έχω μία σχέση τα τελευταία πέντε χρόνια.
Αθηνά: Και; Πώς περνάς με τη κοπέλα σου;
Γρηγόρης: Ε, εντάξει. Και εσύ που ζητάς την ασφάλεια των μέσων μεταφοράς, να υποθέσω πως δεν σου αρέσει το ρίσκο;
Αθηνά: Όχι, δεν είναι έτσι.. Μεγάλη φαίνεται η μηχανή σου; Πόσα κυβικά είναι;
Γρηγόρης: Αλλάζουμε θέμα, βλέπω, οκ. 1250 κυβικά.
Αθηνά: Πόσο; Φαντάζομαι πόσο ακριβή θα είναι. Ξεπερνάει κατά πολύ το ποσό που παίρνει ένας χαμηλοσυνταξιούχος, έτσι;
Γρηγόρης: Σαφώς και ναι. Αλλά τι σε απασχολεί από τώρα η σύνταξη; Είσαι ακόμα πολύ νέα για να μιλάς για συντάξεις.
Αθηνά: Ναι, αλλά κάποτε θα γεράσουμε και εμείς. Και μη ξεχνάς και τη σύνταξη των γονέων μας.
Γρηγόρης: Έλα μωρέ, κάθεσαι και σκας για τέτοια πράγματα τώρα. Η ζωή είναι αλλού…
Αθηνά: Πού; Στις γρήγορες μοτοσυκλέτες; Αποφεύγεις τα προβλήματα, την καθημερινότητα, ανεβαίνοντας απλά σε μία μοτοσυκλέτα;
Γρηγόρης: Τι είσαι εσύ; Το ξέρεις πως με μπερδεύεις; Κάτι τέτοιο νομίζεις για μένα; Πως αποφεύγω τα προβλήματα;
Αθηνά: Ακριβώς! Πότε ήταν η τελευταία φορά που συζήτησες με την κοπέλα σου; Πότε της είπες πώς αισθάνεσαι πραγματικά γι αυτή;
Γρηγόρης: Μα τι λες; Ποια είσαι; Τι ξέρεις για μένα; Μήπως χτύπησες στο κεφάλι;
Αθηνά: Όχι, μη ανησυχείς! Είμαι μία χαρά. Απλά ξέρω να «διαβάζω» καλά τους ανθρώπους που γνωρίζω. Να «ακούω» τις σκέψεις που αποφεύγουν να πουν φωναχτά. Είμαι σίγουρη πως αν σκεφτείς όσα σου είπα, θα καταλάβεις πως έχω δίκιο. Δες πως είναι η ζωή σου εντός σπιτιού και εκτός και τότε θα με θυμηθείς.
Γρηγόρης: Είσαι πολύ παράξενη, το ξέρεις;
Αθηνά: Μου το έχουν πει και άλλοι αυτό…
Γρηγόρης: Είσαι ειλικρινής με ένα παράξενο τρόπο σκέψης… Δεν σου κρατάω κακία… Και δεν θέλω κιόλας. Θέλω να κρατήσουμε επαφή. Μη χαθούμε τώρα που βρεθήκαμε έτσι; Νομίζω πως θα μάθω πολλά από εσένα Αθηνά. Εντάξει;
Αθηνά: Εντάξει. Φαίνεται πως ήταν μοιραία σύγκρουση για να συναντηθούμε εμείς οι δύο.
Σχόλια