Γράφει η Μαίρη Κάντα
Ο Χρήστος είναι ένας 19χρονος νεαρός που μένει μαζί με την μητέρα του Στέλλα. Η μητέρα του ταξιδεύει πολύ συχνά σε όλη την Ελλάδα εξαιτίας της δουλειάς της. Όταν λείπει η μητέρα του, ο νεαρός βρίσκει την ευκαιρία να κάνει πάρτι με φίλους
Έτσι έγινε και αυτή την φορά. Η μητέρα του θα πήγαινε στη Κρήτη το Σαββατοκύριακο για μία επαγγελματική υποχρέωση και ο Χρήστος αποφάσισε να κάνει ένα μεγάλο πάρτι. Είχε βαρεθεί όμως να καλεί τους ίδιους και τους ίδιους κάθε φορά στο σπίτι του. Για το λόγο αυτό θα έκανε ένα μεγάλο και "διαφορετικό" πάρτι.
Τα είχε οργανώσει όλα. Ποτά, φαγητά, καλή μουσική, τα πάντα. Τίποτα δεν θα πήγαινε στραβά και το πάρτι θα είχε μεγάλη επιτυχία, αν...
Λίγες ώρες μετά το προγραμματισμένο πάρτι, η Στέλλα μπαίνει στο σπίτι και βλέπει το γιο της πεσμένο στο πάτωμα και δίπλα του μία κατσαρόλα.
- Είσαι καλά; Μίλα μου, σε παρακαλώ. Ζεις;
Ο Χρήστος, ξυπνάει απότομα και σηκώνεται από το πάτωμα, λέγοντας Τι έγινε; Πού βρίσκομαι; Πού είναι τα έπιπλα; Πότε ήρθες; Τι δουλειά έχει αυτή η κατσαρόλα εδώ; Και… Και αυτό εδώ είναι αίμα; Είσαι πληγωμένη;
- Εγώ; Είσαι στα καλά σου; Έρχομαι νωρίτερα στο σπίτι, το βλέπω εντελώς άδειο, εσένα ξαπλωμένο στο πάτωμα δίπλα στα αίματα και αγκαλιά με μία κατσαρόλα; Τι έκανες, όσο έλειπα;
- Μη εκνευρίζεσαι. Δεν με βλέπεις; Είμαι ακόμα μεθυσμένος, ούτε και εγώ θυμάμαι τώρα τι έχει γίνει. Αύριο δεν θα ερχόσουν εσύ από την Κρήτη, γιατί ήρθες σήμερα;
- Ναι, αυτό σε πείραξε τώρα. Τι θα άλλαζε αν ερχόμουν αύριο; Θα κοιμόσουν αγκαλιά με τηγάνι και όχι με την κατσαρόλα; Ακόμα να καταλάβεις από πού προέρχεται αυτό το αίμα;
- Ευτυχώς που δεν έχεις χάσει ακόμα το χιούμορ σου.
Ο Χρήστος σκύβει για να δει καλύτερα το κόκκινο υγρό. Δώσε μου λίγο την ζακέτα σου. Δεν είναι αίμα. Κόκκινο κρασί είναι. Τώρα τα θυμήθηκα όλα. Μας λήστεψαν.
-Ποιοι, πότε πώς; Και εσύ πού ήσουν;
Εδώ ήμουν. Αφού έλειπες, είχα αποφασίσει να κάνω ένα πάρτι. Ένα πολύ μεγάλο πάρτι και είχα καλέσει κάποιους φίλους. Δεν θυμάμαι και πολλά… Ήπιαμε πολύ και μετά κάπως μπήκα στο δωμάτιο και μάλλον βρήκαν την ευκαιρία να μας κλέψουν.
- Οι φίλοι σου; Να πάμε στη αστυνομία, να το καταγγείλουμε. Πώς άφησες να συμβεί κάτι τέτοιο; Και ποιος φίλος σου, θα έκανε κάτι τέτοιο;
-Αυτό είναι που δεν ξέρω. Δεν ήταν ακριβώς φίλοι μου. Ήταν… Ήταν άτομα που βρήκα τυχαία από ένα φόρουμ γνωριμιών στο intenet. Δεν ξέρω τα πραγματικά τους ονόματα. Συγχώρεσε με..
- «Δεν υπάρχει», αυτό που έκανες! Πώς μπόρεσες; Καλείς αγνώστους σε ένα τεράστιο σπίτι, στη μέση του πουθενά και πηγαίνεις και μεθάς εσύ; Και αν σε σκότωναν, τι θα γινόταν;
Χ: Καλά να τα πάθω. Και ας με σκότωναν, εγώ θα έφταιγα. Νόμιζα πώς δεν θα συνέβαινε τίποτα κακό αν καλούσα 5-6 άγνωστα άτομα στο σπίτι μου. Πόσο ανόητος ήμουν. Κοίτα τι πάθαμε τώρα! Μας τα πήραν όλα.
- Όχι και όλα. Σου άφησαν αυτή την υπέροχη κατσαρόλα. (γελάει)
- Γελάς; Όλα τα έπιπλα μας, οι ηλεκτρικές μας συσκευές έχουν εξαφανιστεί. Μόνο αυτή η γελοία κατσαρόλα μας απέμεινε. Τι θα κάνω;
- Θα μάθεις να μαγειρεύεις.
-Σταμάτα, με εκνευρίζεις περισσότερο. (καθώς περπατά μέσα στο δωμάτιο, σκοντάφτει πάνω στο καπάκι της κατσαρόλας που βρίσκεται στο πάτωμα. Πάρτο από εδώ γιατί μου έρχεται να το σπάσω από τα νεύρα μου.
- Εσύ δεν είπες πως καλά να τα πάθεις; Ίσως σου γίνει μάθημα αυτό που έγινε σήμερα. (όπως κρατάει το καπάκι, βλέπει πως έχει κολλημένο ένα χαρτάκι) Τι είναι αυτό;
- Ποιο; Για να δω. (παίρνει το χαρτάκι και διαβάζει δυνατά). Άκου τι λέει: «Γεια σου. Είμαστε οι καλεσμένοι του χθεσινού σου πάρτι. Σε ευχαριστούμε για την φιλοξενία σου, ήταν όλα υπέροχα. Και φάγαμε και ήπιαμε. Μόνο που εσύ μέθυσες περισσότερο από ότι έπρεπε και κοιμήθηκες νωρίς. Δεν έπρεπε να καλέσεις άτομα που γνώρισες από το ίντερνετ και να κοιμηθείς προτού να φύγουν. Για αυτό σου κάναμε μία πλάκα για να καταλάβεις το λάθος σου. Δεν κλέψαμε τίποτα. Ό,τι υπήρχε στο σπίτι, το κρύψαμε σε ένα παλιό εργοστάσιο, στο τέλος του δρόμου. Μπορείς να πας να τα πάρεις. Με αγάπη, οι καλεσμένοι σου» - Απίστευτο μου φαίνεται. Τελικά προσκάλεσες καλούς ανθρώπους. Ελπίζω να μη επιχειρήσεις να ξανακάνεις παρόμοιο πάρτι στο μέλλον
Σχόλια