Ο Χάρης από την Μυτιλήνη, σπούδαζε Μαθηματικά στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Εκεί, συγκατοικούσε με ένα παιδικό του φίλο από το νησί, τον Αντώνη. Ο Αντώνης σπούδαζε στο ίδιο πανεπιστήμιο, αλλά στη φιλοσοφική σχολή.
Οι δύο φοιτητές διασκέδαζαν μαζί και διάβαζαν τα μαθήματά τους. Στο ελεύθερο τους χρόνο συνήθιζαν να κάνουν βόλτες στη Θεσσαλονίκη με τα ποδήλατα τους. Όλα κυλούσαν αρμονικά μέχρι τη στιγμή που συνέβη ένα τραγικό γεγονός.
Μία μέρα ο Αντώνης και ο Χάρης είχαν βγει βόλτα με τα ποδήλατά τους. Συζητούσαν διάφορα και γελούσαν. Μέχρι που ένα αυτοκίνητο ξέφυγε από την πορεία του και έπεσε πάνω στο Αντώνη.
Κανένας από τους δύο φίλους δεν μπόρεσε να αντιδράσει. Όλα έγιναν αστραπιαία. Τι και αν ο οδηγός του αυτοκινήτου κάλεσε ασθενοφόρο; Ο Αντώνης πέθανε ακαριαία και ο Χάρης λιγότερο τραυματισμένος οδηγήθηκε στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες.
Ο θάνατος του καλύτερου του φίλου συγκλόνισε τον Χάρη. Επέστρεψε στη Μυτιλήνη για την κηδεία. Ήταν τόσο κλονισμένος με αυτό το ατύχημα και την απώλεια του φίλου του που δεν ήθελε να επιστρέψει ξανά στη Θεσσαλονίκη ώστε να συνεχίσει τις σπουδές του. Όσο και αν προσπαθούσαν οι γονείς του να το πείσουν να τελειώσει την σχολή και να πάρει το πτυχίο του, αυτός ήταν ανένδοτος. Είχε πληγωθεί πάρα πολύ με αυτό που συνέβη και προτιμούσε να μείνει στο νησί του, να βρει μια οποιαδήποτε δουλειά και να ξεχάσει τη Θεσσαλονίκη και τα Μαθηματικά.
Το πτυχίο δεν είχε γι αυτόν καμία αξία μετά το θάνατο του φίλου του. Έτσι, ο Χάρης εγκατέλειψε τις σπουδές του και έμεινε πλέον μόνιμα στο νησί του. Δεν πήρε το πτυχίο του, δεν έγινε ποτέ καθηγητής μαθηματικών
Τα χρόνια πέρασαν, μα ο Χάρης δεν ξεπέρασε ποτέ το θάνατο του φίλου του. Είχε μετανιώσει για την διακοπή των σπουδών του και δούλευε ως οικοδόμος. Δεν του άρεσε πια να βγαίνει για καφέ ή ποτό. Ήταν πάντα θλιμμένος και είχε αποξενωθεί από όλους. Ένοιωθε πολύ μοναξιά και ευχόταν να είχε καταφέρει να πάρει το πτυχίο του. Τότε ίσως όλα να ήταν διαφορετικά.
Σχόλια