Γεωγραφικά, το Τρίγωνο των Βερμούδων ορίζεται από το Miami της Φλόριντα, το San Juan του Πουέρτο Ρίκο και τα νησιά των Βερμούδων. Οι θάλασσες της περιοχές ήταν γεμάτες μυστήριο και κινδύνους για τους ναυτικούς. Στα νότια του Τριγώνου, τα πολυάριθμα νησιά της Καραϊβικής αποτελούσαν το ορμητήριο άγριων πειρατών. Στα δυτικά εντός της περιοχής του Τριγώνου ρέει το περίφημο ρεύμα του Κόλπου του Μεξικού, ένα «ποτάμι μέσα στη θάλασσα’, το οποίο έχει θερμοκρασία και φυσικοχημικά χαρακτηριστικά ελαφρώς διαφορετικά του υπόλοιπου ωκεανού. Στα βορειοανατολικά του Τριγώνου βρίσκεται η θάλασσα των Σαργασσών.
Η θάλασσα των Σαργασσών είναι ίσως το πιο ιδιόμορφο κομμάτι του ωκεανού στο πλανήτη. Αυτή χαρακτηρίζεται από αδύναμα θαλάσσια ρεύματα, υψηλή αλατότητα και μεγάλα διαστήματα άπνοιας. Στη εποχή των ιστιοφόρων, ένα πλοίο που θα κατέληγε στη Θάλασσα των Σαργασσών μπορούσε να παγιδευτεί για εβδομάδες ή και μήνες λόγω των αδύναμων ή ανύπαρκτων ανέμων. Πολλά ήταν τα σκάφη που παγιδεύτηκαν στα νερά της και μάλιστα διατηρήθηκαν εν πλω με πληρώματα νεκρά από την δίψα και την ασιτία. Για το λόγο αυτό, για πολλούς αιώνες χαρακτηριζόταν ως «Θάλασσα των χαμένων πλοίων».
Ένα άλλο από τα ονόματά της είναι «Οι παράλληλοι των Αλόγων», καθώς πολλά από τα Ισπανικά πλοία που κατευθύνονταν στο Νέο Κόσμο κουβαλούσαν τα άλογα των στρατιωτών. Όταν ένα πλοίο παγιδευόταν και τα πληρώματα άρχισαν να υποφέρουν από την δίψα πετούσαν στη θάλασσα τα νεκρά ή ζωντανά άλογα ώστε να εξοικονομήσουν νερό.
Έτσι, για αιώνες οι ναυτικοί πίστευαν ότι η περιοχή ήταν στοιχειωμένη από τα φαντάσματα των αλόγων και των ναυτικών που είχαν πεθάνει εκεί. Το θρύλο συντηρούσαν και οι συχνές ανακαλύψεις εγκαταλελειμμένων πλοίων. Οι ναυτικές ιστορίες του 17ου και 18ου αιώνα μιλούσαν για δεκάδες πλοία που εξακολουθούσαν να πλέουν πλεγμένα στα φύκια, εγκαταλελειμμένα ή φορτωμένα με τα κουφάρια των άτυχων ναυτικών που παγιδεύτηκαν μαζί τους στο Σάργκασσο. Κάθε ναυτικός ήθελε να αποφύγει την θάλασσα των Σαργασσών. Ακόμα και σήμερα, πολλά μικρά σκάφη κινδυνεύουν εάν βρεθούν εκεί καθώς τα φύκια μπλέκονται στις προπέλες τους και τα ακινητοποιούν.
Η περιοχή του Τριγώνου χαρακτηρίζεται από μεγάλα βάθη ωκεανού και ιδιαίτερα μετεωρολογικά φαινόμενα. Το βάθος του ωκεανού είναι στα περισσότερα σημεία κάτω από τα 5500 m, ενώ στα ανοιχτά των ακτών του Πουέρτο Ρίκο βρίσκεται το βαθύτερο σημείο του Ατλαντικού Ωκεανού με βάθος περίπου 8300 m. Ο καιρός είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητος και απρόβλεπτος. Ακόμα και όταν οι προγνώσεις είναι καλές είναι πολύ πιθανόν να αναπτυχθούν απότομες θύελλες .Ένα άλλο φαινόμενο της περιοχής είναι κυκλώνες που αναπτύσσονται και παρασύρουν μάζες νερού σε ύψος αρκετών δεκάδων, ή και εκατοντάδων μέτρων, απειλώντας αεροσκάφη που πετούν χαμηλά.
Οι καταιγίδες της περιοχής φορτίζουν την ατμόσφαιρα με στατικό ηλεκτρισμό, σε βαθμό μεγαλύτερο από το συνηθισμένο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι συχνότερη η εμφάνιση του φαινομένου της Φωτιάς του St Elmo.Αυτό το φυσικό φαινόμενο συνίσταται στη δημιουργία ενός αδύναμου φωτός στο περίγραμμα αντικειμένων, κατά την διάρκεια καταιγίδων. Το φαινόμενο αυτό έχει παρατηρηθεί στις αντένες και τις προπέλες πλοίων, αλλά και σε κτίσματα στη στεριά.
Η ευρύτερη περιοχή είναι σταυροδρόμι της ναυσιπλοΐας καθώς συναντώνται οι ρότες πλοίων που κινούνται από και προς την Βόρεια, την Κεντρική και την Νότια Αμερική, και τα νησιά της Καραϊβικής. Το ίδιο ισχύει και για τα αεροπλάνα, καθώς πλήθος αεροδιάδρομοι διέρχονται από εκεί. Επίσης αυξημένη είναι και η κίνηση που προέρχεται από μικρά ιδιωτικά ή μισθωμένα αεροπλάνα και πλοιάρια, καθώς τα νησιά της περιοχής είναι περιοχές με ιδιαιτέρως αναπτυγμένη τουριστική δραστηριότητα.
Ο μύθος για το Τρίγωνο των Βερμούδων δεν δημιουργήθηκε απότομα. Υπήρξε ένα αρχικό στάδιο ωρίμανσης, η δεκαετία του 50, μία περίοδος σταδιακής δημοσιοποίησης κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 60, και μία πραγματική έκρηξη και ταχεία διάδοση κατά την δεκαετία του 70.Το Τρίγωνο έγινε ευρέως γνωστό, καθώς φέρεται να είναι ο τόπος ενός μεγάλου αριθμού εξαφανίσεων πλοίων και αεροπλάνων, υπό μυστηριώδεις συνθήκες και συνήθως, χωρίς κανένα ίχνος.
Ο όρος « Το Τρίγωνο» χρησιμοποιούνταν σχετικά συχνά κατά την δεκαετία του 50 όταν γινόντουσαν αναφορές σε περιστατικά που έλαβαν χώρα στη συγκεκριμένη περιοχή. Το 1950 ένας δημοσιογράφος του Associated Press , ο E.Jones, έγραψε ένα άρθρο που υπαινισσόταν ότι υπήρχε κάποιο μυστήριο γύρω από την εξαφάνιση των 5 τορπιλοπλάνων του Αμερικάνικου Ναυτικού, στα ανοιχτά των ακτών της Florida, το 1945. Το 1962 ο D.Titler στο βιβλίο του Wings of Mystery αφιέρωσε ένα ολόκληρο κεφάλαιο στην ιστορία των 5 αεροπλάνων, υπό τον τίτλο The Mystery of Flight 19, χρησιμοποιώντας τον όρο «Το Τρίγωνο του Θανάτου». Το όνομα «Τρίγωνο των Βερμούδων» πρωτοεμφανίστηκε το 1964 σε ένα άρθρο του V. Gaddis στο περιοδικό Argosy.
Το 1969 κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο με κύριο θέμα το «Τρίγωνο», γραμμένο από τον J. Spenser και με τίτλο « Limbo of the Lost» . Στις αρχές της δεκαετίας του 70 γράφτηκαν εκατοντάδες άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες. Όμως το πιο πολυδιαβασμένο είναι το « The Bermunda Triangle΄» του Berlitz που κυκλοφόρησε το 1974.Το βιβλίο του πούλησε περισσότερα από 10.000.000 σε όλο τον κόσμο και ήταν εκείνο που όσο κανένα άλλο συνέβαλε στη διάδοση της ιστορίας και την καθιέρωση του Τριγώνου των Βερμούδων ως ένα από τα πιο μεγάλα μυστήρια του 20ου, και όχι μόνο αιώνα.
Στο τέλος αυτού του κειμένου, αγαπητοί αναγνώστες θα περιμένατε να μάθετε ποιές εξηγήσεις υπάρχουν γύρω από τα μυστήρια του Τριγώνου, έτσι δεν είναι; Αλήθεια τι πιστεύουν οι επιστήμονες που έχουν μελετήσει εδώ και χρόνια αυτό το περίεργο μέρος; Είμαι σίγουρη πως θα σας ενδιέφερε πολύ να μάθετε τις θεωρίες των επιστημόνων σχετικά με το «Τρίγωνο των Βερμούδων». Όμως, αυτές τις θεωρίες θα τις μάθουμε στο επόμενο μας « Εβδομαδιαίο Ραντεβού» που το συγκεκριμένο κείμενο θα συνεχιστεί.
Sincerely yours
Μαίρη
Σχόλια