Επιμέλεια: Μαίρη Κάντα
Καθισμένη στο γραφείο, με ανοιχτό τον υπολογιστή, ψάχνω για άλλη μία φορά να βρω το θέμα του επόμενου άρθρου μου. Στα πόδια μου, όπως συνήθως, το μικρό μου σκυλάκι κοιμάται ήρεμα. Τον κοιτάζω και αμέσως θυμάμαι όταν το περιμάζεψα πριν λίγα χρόνια από τον δρόμο και το έφερα στο σπίτι. Κουταβάκι λίγων ημερών και είχε νοιώσει τον πόνο της εγκατάλειψης από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη του.Φοβισμένο, τριγυρνούσε στους δρόμους, ψάχνοντας ένα καλό πρόσωπο, μία τρυφερή αγκαλιά, λίγη αγάπη...Το ξαφνικό του γάβγισμα με επαναφέρει στο παρόν...Μόλις βρήκα με τι θα ασχοληθώ στο σημερινό μου άρθρο...
Ψάχνοντας για λίγο στο διαδίκτυο ανατριχιάζω με αυτό που αντικρύζω...Τον τελευταίο καιρό πολλά περιστατικά απάνθρωπης κακοποιήσης ζώων έρχονται στο φως της δημοσιότητας προκαλώντας την οργή και αγανάκτηση των πολιτών. Υπάρχουν άνθωποι που ξεσπούν πάνω στα δύσμοιρα τετράποδα βγάζοντας όλο το μένος και ό,τι πιο κτηνώδες υπάρχει μέσα τους, είτε με απίστευτα βασανιστήρια, είτε ακόμα και με την θανάτωση τους. Ιστορίες “καθημερινής τρέλας” με θύματα μικρά ανυπεράσπιστα ζώα. Πρόσφατα μάθαμε πως βρέθηκε ένα βασανισμένο θηλυκό σκυλάκι ράτσας “κόκερ” στο οποίο κάποιος είχε καρφώσει στο σωματάκι τουλάχιστον 70 ξύλινα καλαμάκια. Το σκυλάκι χειρουργήθηκε αλλά δυστυχώς ήταν πολύ αργά για να σωθεί.
Παρόμοιες περιπτώσεις κακοποίησης ζώων καταγράφονται συχνά στα ΜΜΕ. Ακούσαμε για τον φοιτητή από τον Κύπρο που έριξε καυτό λάδι σ ένα σκυλάκι καταγράφοντας την αποτρόπαια αυτή πράξη του με την βοήθεια ενός φίλου του σε βίντεο, για αυτούς που έριξαν κροτίδα σε ένα σκυλάκι κατά την διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα.Μάθαμε επίσης και για τις μαζικές δηλητηριάσεις ζώων στα ελληνικά νησιά καθώς και για τα δεκάδες κρούσματα “φόλας” στα αδέσποτα του Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.Το 2007 ,ο Guillermo Vargas Habacuc, πήρε ένα αδέσποτο σκυλί, το έδεσε με ένα κοντό σχοινί στον τοίχο μιας Γκαλερί 'τέχνης' και το άφησε να πεθάνει αργά από την πείνα και τη δίψα: Για αρκετές μέρες, ο δημιουργός αυτής της απίστευτης βαρβαρότητας και οι επισκέπτες αυτής της Γκαλερί 'τέχνης' στάθηκαν απαθείς θεατές της αγωνίας του δύστυχου ζώου, μέχρι που τελικά πέθανε από την εξάντληση αφού πρώτα βίωσε μια επίπονη, παράλογη και αδιανόητη δοκιμασία.
Το φαινόμενο κακοποίησης των ζώων ενέχει ποικίλες μορφές. Χαρακτηριστικά της είναι η κακομεταχείριση τους στο τσίρκο, η χρήση τους σε πειράματα, η εξαιρετικά βίαιη αφαίρεση της γούνας τους, όπως επίσης και το αλόγιστο κυνήγι εις βάρος τους. Επιπλέον, αμέτρητα ζώα εγκαταλείπονται, χωρίς τροφή και φροντίδα, βασανίζονται και δηλητηριάζονται.
Οι βίαιες πράξεις προς τα ζώα έχουν προ πολλού αναγνωριστεί ως ενδείξεις μιας επικίνδυνης ψυχοπάθειας που σπάνια περιορίζεται σε αυτά.Η κακοποίηση ζώων φαίνεται να αποτελεί ανησυχητική ένδειξη μιας βαθιάς νοητικής διαταραχής και όχι απλά ένα μικρό ελάττωμα της προσωπικότητας, όπως ίσως πίστευαν παλαιότερα. Έρευνες στον τομέα ψυχολογίας και εγκληματολογίας δείχνουν ότι οι άνθρωποι που διαπράττουν πράξεις βίας προς τα ζώα δε σταματάνε εκεί – πολλοί από αυτούς συνεχίζουν και στους συνανθρώπους τους, ενώ το FBI έχει ανακαλύψει ότι ένα ιστορικό βίας προς ζώα εμφανίζεται τακτικά στα αρχεία του κομπιούτερ για τους βιαστές και τους δολοφόνους κατ΄εξακολούθηση.
Κακοποίηση όμως δεν αποτελεί μόνο ο ξυλοδαρμός ή ο βασανισμός των ζώων, αλλά και η εγκατάλειψη ζώων σε ταράτσες, αυλές, μπαλκόνια σπιτιών ή εξοχικά σπίτια. Τα ζώα αυτά είναι συχνά δεμένα δίχως τροφή και νερό που έχει σαν αποτέλεσμα σταδιακά το ζώο να αρρωσταίνει και στο τέλος να πεθαίνει. Συχνή μορφή κακοποίησης επίσης, είναι η εγκατάλειψη ιδιόκτητων ζώων από τους ιδιοκτήτες τους στο δρόμο. Τα ζώα αυτά, ασυνήθιστα στο δρόμο, είναι τα πρώτα θύματα ατυχημάτων από αυτοκίνητα.
Σύμφωνα με το τωρινό νόμο 3170/2003, η κακοποίηση, ο βασανισμός και η δολοφονία ζώου είναι πλημμέλημα και τιμωρείται με φυλάκιση έως 5 μήνες ή χρηματική ποινή από 300 έως 1500 ευρώ.Για να πετύχουμε την βελτίωση αυτής της αρνητικής κατάστασης και να σταματήσουμε να βλέπουμε ζώα νεκρά ή πεταμένα στο δρόμο και στους κάδους, δεμένα στην λεγόμενη «βαρέλα» χωρίς καμία φροντίδα , ακρωτηριασμένα, τυφλά, δηλητηριασμένα, και πάνω απ' όλα φοβισμένα από τη βιαιότητα και την αδιαφορία μας, η αλλαγή της νομοθεσίας προς σκληρότερες τιμωρίες για τους βασανιστές ζώων είναι μονόδρομος. Έτσι, είναι απαραίτητη η μετατροπή της κακοποίησης ζώων από πλημμέλημα σε κακούργημα ώστε
να αποκτήσει ανασταλτική δράση και να αποτραπούν μελλοντικά τα περιστατικά κακοποίησης ζώων.
Σε περίπτωση που αντιληφθείτε κάποιον που κακοποιεί ένα ζώο, αντιδράστε αμέσως, μη φοβηθείτε, μη διστάσετε, μη θεωρήσετε πως κάποιος άλλος θα λύσει το πρόβλημα. Βοηθήστε να σταματήσει η κακοποίηση του ζώου. Κάντε επώνυμη γραπτή καταγγελία στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής σας, στη κτηνιατρική υπηρεσία της Νομαρχίας που ανήκετε ή στη Εισαγγελία.
Τελειώνοντας, το να αγαπάμε τα ζώα είναι κάτι που πρέπει να το αισθάνεται κανείς για να το κάνει και κανείς δεν μπορεί να το υποχρεώσει γι΄αυτό. Το να τα υπολογίζουμε όμως και να τα σεβόμαστε, είναι κάτι που έχουμε όλοι υποχρέωση να το κάνουμε, απέναντι σε μας τους ίδιους και απέναντι στη κοινωνία. Γιατί μόνο έτσι θα μπορούμε να λέμε ότι πράγματι ζούμε σε μία ευνοούμενη κοινωνία και όχι σε κάποια που θεωρείται έτσι, αλλά μόνο κατ΄επίφαση και όχι κατ΄ουσίαν.
Κακοποίηση ζώων
Καθισμένη στο γραφείο, με ανοιχτό τον υπολογιστή, ψάχνω για άλλη μία φορά να βρω το θέμα του επόμενου άρθρου μου. Στα πόδια μου, όπως συνήθως, το μικρό μου σκυλάκι κοιμάται ήρεμα. Τον κοιτάζω και αμέσως θυμάμαι όταν το περιμάζεψα πριν λίγα χρόνια από τον δρόμο και το έφερα στο σπίτι. Κουταβάκι λίγων ημερών και είχε νοιώσει τον πόνο της εγκατάλειψης από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη του.Φοβισμένο, τριγυρνούσε στους δρόμους, ψάχνοντας ένα καλό πρόσωπο, μία τρυφερή αγκαλιά, λίγη αγάπη...Το ξαφνικό του γάβγισμα με επαναφέρει στο παρόν...Μόλις βρήκα με τι θα ασχοληθώ στο σημερινό μου άρθρο...
Ψάχνοντας για λίγο στο διαδίκτυο ανατριχιάζω με αυτό που αντικρύζω...Τον τελευταίο καιρό πολλά περιστατικά απάνθρωπης κακοποιήσης ζώων έρχονται στο φως της δημοσιότητας προκαλώντας την οργή και αγανάκτηση των πολιτών. Υπάρχουν άνθωποι που ξεσπούν πάνω στα δύσμοιρα τετράποδα βγάζοντας όλο το μένος και ό,τι πιο κτηνώδες υπάρχει μέσα τους, είτε με απίστευτα βασανιστήρια, είτε ακόμα και με την θανάτωση τους. Ιστορίες “καθημερινής τρέλας” με θύματα μικρά ανυπεράσπιστα ζώα. Πρόσφατα μάθαμε πως βρέθηκε ένα βασανισμένο θηλυκό σκυλάκι ράτσας “κόκερ” στο οποίο κάποιος είχε καρφώσει στο σωματάκι τουλάχιστον 70 ξύλινα καλαμάκια. Το σκυλάκι χειρουργήθηκε αλλά δυστυχώς ήταν πολύ αργά για να σωθεί.
Παρόμοιες περιπτώσεις κακοποίησης ζώων καταγράφονται συχνά στα ΜΜΕ. Ακούσαμε για τον φοιτητή από τον Κύπρο που έριξε καυτό λάδι σ ένα σκυλάκι καταγράφοντας την αποτρόπαια αυτή πράξη του με την βοήθεια ενός φίλου του σε βίντεο, για αυτούς που έριξαν κροτίδα σε ένα σκυλάκι κατά την διάρκεια ενός ποδοσφαιρικού αγώνα.Μάθαμε επίσης και για τις μαζικές δηλητηριάσεις ζώων στα ελληνικά νησιά καθώς και για τα δεκάδες κρούσματα “φόλας” στα αδέσποτα του Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.Το 2007 ,ο Guillermo Vargas Habacuc, πήρε ένα αδέσποτο σκυλί, το έδεσε με ένα κοντό σχοινί στον τοίχο μιας Γκαλερί 'τέχνης' και το άφησε να πεθάνει αργά από την πείνα και τη δίψα: Για αρκετές μέρες, ο δημιουργός αυτής της απίστευτης βαρβαρότητας και οι επισκέπτες αυτής της Γκαλερί 'τέχνης' στάθηκαν απαθείς θεατές της αγωνίας του δύστυχου ζώου, μέχρι που τελικά πέθανε από την εξάντληση αφού πρώτα βίωσε μια επίπονη, παράλογη και αδιανόητη δοκιμασία.
Το φαινόμενο κακοποίησης των ζώων ενέχει ποικίλες μορφές. Χαρακτηριστικά της είναι η κακομεταχείριση τους στο τσίρκο, η χρήση τους σε πειράματα, η εξαιρετικά βίαιη αφαίρεση της γούνας τους, όπως επίσης και το αλόγιστο κυνήγι εις βάρος τους. Επιπλέον, αμέτρητα ζώα εγκαταλείπονται, χωρίς τροφή και φροντίδα, βασανίζονται και δηλητηριάζονται.
Οι βίαιες πράξεις προς τα ζώα έχουν προ πολλού αναγνωριστεί ως ενδείξεις μιας επικίνδυνης ψυχοπάθειας που σπάνια περιορίζεται σε αυτά.Η κακοποίηση ζώων φαίνεται να αποτελεί ανησυχητική ένδειξη μιας βαθιάς νοητικής διαταραχής και όχι απλά ένα μικρό ελάττωμα της προσωπικότητας, όπως ίσως πίστευαν παλαιότερα. Έρευνες στον τομέα ψυχολογίας και εγκληματολογίας δείχνουν ότι οι άνθρωποι που διαπράττουν πράξεις βίας προς τα ζώα δε σταματάνε εκεί – πολλοί από αυτούς συνεχίζουν και στους συνανθρώπους τους, ενώ το FBI έχει ανακαλύψει ότι ένα ιστορικό βίας προς ζώα εμφανίζεται τακτικά στα αρχεία του κομπιούτερ για τους βιαστές και τους δολοφόνους κατ΄εξακολούθηση.
Κακοποίηση όμως δεν αποτελεί μόνο ο ξυλοδαρμός ή ο βασανισμός των ζώων, αλλά και η εγκατάλειψη ζώων σε ταράτσες, αυλές, μπαλκόνια σπιτιών ή εξοχικά σπίτια. Τα ζώα αυτά είναι συχνά δεμένα δίχως τροφή και νερό που έχει σαν αποτέλεσμα σταδιακά το ζώο να αρρωσταίνει και στο τέλος να πεθαίνει. Συχνή μορφή κακοποίησης επίσης, είναι η εγκατάλειψη ιδιόκτητων ζώων από τους ιδιοκτήτες τους στο δρόμο. Τα ζώα αυτά, ασυνήθιστα στο δρόμο, είναι τα πρώτα θύματα ατυχημάτων από αυτοκίνητα.
Σύμφωνα με το τωρινό νόμο 3170/2003, η κακοποίηση, ο βασανισμός και η δολοφονία ζώου είναι πλημμέλημα και τιμωρείται με φυλάκιση έως 5 μήνες ή χρηματική ποινή από 300 έως 1500 ευρώ.Για να πετύχουμε την βελτίωση αυτής της αρνητικής κατάστασης και να σταματήσουμε να βλέπουμε ζώα νεκρά ή πεταμένα στο δρόμο και στους κάδους, δεμένα στην λεγόμενη «βαρέλα» χωρίς καμία φροντίδα , ακρωτηριασμένα, τυφλά, δηλητηριασμένα, και πάνω απ' όλα φοβισμένα από τη βιαιότητα και την αδιαφορία μας, η αλλαγή της νομοθεσίας προς σκληρότερες τιμωρίες για τους βασανιστές ζώων είναι μονόδρομος. Έτσι, είναι απαραίτητη η μετατροπή της κακοποίησης ζώων από πλημμέλημα σε κακούργημα ώστε
να αποκτήσει ανασταλτική δράση και να αποτραπούν μελλοντικά τα περιστατικά κακοποίησης ζώων.
Σε περίπτωση που αντιληφθείτε κάποιον που κακοποιεί ένα ζώο, αντιδράστε αμέσως, μη φοβηθείτε, μη διστάσετε, μη θεωρήσετε πως κάποιος άλλος θα λύσει το πρόβλημα. Βοηθήστε να σταματήσει η κακοποίηση του ζώου. Κάντε επώνυμη γραπτή καταγγελία στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής σας, στη κτηνιατρική υπηρεσία της Νομαρχίας που ανήκετε ή στη Εισαγγελία.
Τελειώνοντας, το να αγαπάμε τα ζώα είναι κάτι που πρέπει να το αισθάνεται κανείς για να το κάνει και κανείς δεν μπορεί να το υποχρεώσει γι΄αυτό. Το να τα υπολογίζουμε όμως και να τα σεβόμαστε, είναι κάτι που έχουμε όλοι υποχρέωση να το κάνουμε, απέναντι σε μας τους ίδιους και απέναντι στη κοινωνία. Γιατί μόνο έτσι θα μπορούμε να λέμε ότι πράγματι ζούμε σε μία ευνοούμενη κοινωνία και όχι σε κάποια που θεωρείται έτσι, αλλά μόνο κατ΄επίφαση και όχι κατ΄ουσίαν.
Σχόλια